Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Λιπώματα: Πρέπει να μας ανησυχούν;




Τα λιπώματα είναι μικρά, μαλακά ογκίδια από λίπος, που βρίσκονται κάτω από την επιδερμίδα. Το μέγεθός τους δεν ξεπερνά συνήθως τα 3 εκατοστά και όταν τα πιέζετε το λίπος μπορεί να μετακινηθεί και μετά να επανέλθει στη θέση του.



Οι λόγοι για τους οποίους δημιουργούνται τα λιπώματα στον οργανισμό δεν είναι αποσαφηνισμένοι από τη σύγχρονη ιατρική, όπως συμβαίνει και με τους άλλους όγκους που εμφανίζονται στο σώμα, είτε πρόκειται για καλοήθεις είτε για κακοήθεις. Γενετικοί λόγοι ίσως διαδραματίζουν ρόλο στην ανάπτυξή τους.



Η θεραπεία συνήθως δεν είναι απαραίτητη, αλλά αν το λίπωμα σας ενοχλεί, είναι επώδυνο ή αυξάνεται, μπορεί να αφαιρεθεί.



Συνήθως αφαιρείται από τον χειρουργό ή τον δερματολόγο, κυρίως για αισθητικούς λόγους, αν δεν συνοδεύεται από πόνο ή δεν προκαλεί άλλο πρόβλημα.



Ένα λίπωμα σπάνια αποτελεί μια σοβαρή ιατρική κατάσταση, αλλά αν παρατηρήσετε ένα εξόγκωμα ή πρήξιμο οπουδήποτε στο σώμα σας, θα πρέπει άμεσα να απευθυνθείτε στο γιατρό σας, ο οποίος θα διερευνήσει αν είναι απολύτως ακίνδυνο.



Αν και μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία συναντώνται συχνότερα σε άτομα μέσης ηλικίας.



Λιπώματα εμφανίζονται συχνότερα στον αυχένα, στον κορμό και στα αντιβράχια.



Άλλοι παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για ανάπτυξη ενός λιπώματος



-Αν είστε μεταξύ 40 και 60 ετών. Αν και τα λιπώματα μπορεί να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι όμως πιο κοινά σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. Τα λιπώματα είναι σπάνια στα παιδιά.



-Άτομα με ορισμένα σύνδρομα ή άλλες διαταραχές (σύνδρομο του Gardner, νόσος του Madelung, σύνδρομο Cowden) έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης πολλαπλών λιπωμάτων.



Η πλειονότητα των λιπωμάτων δεν απαιτεί καμία θεραπευτική αντιμετώπιση καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν κανένα σύμπτωμα και κυρίως κανένα κίνδυνο μετατροπής των καλοηθών αυτών όγκων σε κακοήθεις. Αν όμως τα λιπώματα προκαλούν προβλήματα όπως πόνο και μουδιάσματα ή βρίσκονται κοντά στις αρθρώσεις, τότε η μόνη θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεσή τους.



Εσωτερικό λίπωμα

Εκτός από την επιδερμίδα, λιπώματα μπορεί να εμφανιστούν και στο εσωτερικό λίπος του σώματος, αυτό δηλαδή που περιβάλλει τα διάφορα όργανα, και να γίνουν αντιληπτά με κάποια ακτινογραφία, υπέρηχο κλπ., επειδή προκαλούν πόνο ή άλλα προβλήματα (π.χ., αλλαγές στις κενώσεις όταν είναι στο έντερο ή αιματουρία όταν αφορούν το ουροποιητικό). Συνήθως αυτά τα λιπώματα αυξάνονται σε μέγεθος όσο περνάει ο καιρός, είναι συχνά κακοήθη και τότε ονομάζονται λιποσαρκώματα.



Πηγή: http://www.onmed.gr/








from Lougantina-news http://ift.tt/1tCQw9k

via IFTTT

Δείτε πως φτιάχνονται τα κέρινα ομοιώματα για το μουσείο της Madame Tussauds [Βίντεο]




Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τον τρόπο που φτιάχνονται τα κέρινα ομοιώματα για το μουσείο της Mαντάμ Τισό.













apocalypsejohn.com/



from Lougantina-news http://ift.tt/1ysrjDJ

via IFTTT

Μυστικά τάγματα και οργανώσεις






Αν νομίζουμε ότι τα μυστικά τάγματα που έδρασαν στην πρόσφατη ιστορία όπως το Κοινό της Σιών, Οι Ιλουμινάτι, οι Ναίτες και πολλά άλλα..και που χρησιμοποιούσαν διάφορες διαδικασίες μύησης για την ένταξη νέων μελών στις τάξεις τους αλλά και που είχαν στην κατοχή τους απόκρυφες και μυστηριακές γνώσεις,είναι προνόμιο μόνο των άλλων λαών, ας το ξανασκεφτούμε…



Η ιστορία των μυστικών ταγμάτων και οργανώσεων ξεκινάει από παλιά…πολύ παλιά…Νομίζετε ότι στην Αρχαία Ελλάδα, πρωτοπόρο του πολιτισμού και όλων των τεχνών, δεν θα ήταν και πρωτοπόροι στην οργάνωση μυστικών ταγμάτων και οργανώσεων;



Ας ξεκινήσουμε με την ΚΡΥΠΤΕΙΑ, η οποία προέρχεται από την Σπάρτη και σκοπός τους ήταν να εξολοθρεύουν τους είλωτες και πάσης φύσεως εχθρό της Σπάρτης, μάλιστα λένε ότι η διαδικασία της μύησης ενός έφηβου σε άντρα ήταν η διαδικασία την οποία αν κάποιος την περνούσε με επιτυχία γινόταν μέλος της Κρυπτείας..Σύμφωνα με κάποιες άλλες πηγές η Κρυπτεία είχε εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο και μάλιστα ήταν τα μέλη της που εκπαίδευσαν και μύησαν τους Ασσασίνους,αν και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να είναι επίσημα τεκμηριωμένο…



Δεν είναι όμως μόνο η Κρυπτεία η μόνη μυστική οργάνωση που χρησιμοποιούσε διαδικασίες μύησης για να ενταχθεί κάποιος στις τάξεις της…Μια προσεκτικότερη ματιά πέρα από αυτά που μάθαμε για τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ φανερώνει ένα τρόπο λειτουργίας ακριβώς όπως τα μυστικά τάγματα της σύγχρονης εποχής…



Τα Ελευσίνια είχαν δύο βαθμίδες μύησης, τα Μικρά και τα Μεγάλα Ελευσίνια και κατά κάποιο τρόπο σχετίζονται ως προς την οργάνωση και την δομή με τα ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ από την Σαμοθράκη, τα οποία αποτελούνταν από διαφορετικές βαθμίδες μύησης και χωρίζονταν και αυτά σε Μικρά και Μεγάλα μυστήρια…Η μύηση στα Καβείρια Μυστήρια εστιαζόταν περισσότερο στα θέματα που αφορούσαν την γέννηση της ζωής παρά τον θάνατο,όπως ακριβώς και στα Ελευσίνια Μυστήρια..



Οι μυημένοι στα Καβείρια αποκτούσαν τρομερές δυνάμεις και μπορούσαν να αποφύγουν τους κινδύνους καθώς και να νικήσουν τον οποιοδήποτε εχθρό.Η θρησκεία των Καβείρων βασιζόταν στον φόβο και στον τρόμο όπως και οι ιεροτελεστίες τους…οι Κάβειροι ήταν θεότητες που σχετίζονταν με καταστροφές και αναφέρονται στα Καβείρεια Μυστήρια στην Σαμοθράκη ως οι »Μεγάλοι Θεοί» και ο Ηρόδοτος (μύστης των Καβείριων μυστηρίων) τους ταυτίζει άμεσα με την περιοχή της Σαμοθράκης,αν και αναφορές για αυτούς υπάρχουν και σε άλλες περιοχές όπως η Θήβα και η Λήμνος.



Μέχρι και στα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου αναφέρεται ότι οι Αργοναύτες σταμάτησαν στην Σαμοθράκη και μυήθηκαν στα μυστήρια αυτά για να έχουν την εύνοια των Καβείρων.



Τα Μικρά Ελευσίνια ήταν υποχρεωτικά για όσους ήθελαν να συμμετέχουν και στην διαδικασία μύησης των Μεγάλων Ελευσίνιων και ήταν αφιερωμένα στην Περσεφόνη και δημιουργήθηκαν για τον εξαγνισμό της ψυχής η οποία περιβάλλεται από το υλικό σώμα…Τα Μεγάλα Ελευσίνια είχαν διάρκεια 9 ημερών και τα βράδια οι παρευρισκόμενοι διώκονταν από τον χώρο, εκτός των μυημένων,οι οποίοι έπιναν τον ΄΄Κυκεώνα΄΄, ένα μείγμα από βότανα,κριθάρι και νερό,όπου και ακολουθούσε η διαδικασία στον ύψιστο βαθμό μύησης,για την διαδικασία αυτή δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία καθώς οι μυημένοι που θα τολμούσαν να αποκαλύψουν τα μυστικά θα τιμωρούνταν με θάνατο…ακριβώς όπως και στα περισσότερα γνωστά μυστικά τάγματα….



Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα κλειστών οργανώσεων και ομάδων στην αρχαία Ελλάδα, όπως η μυστική σχολή του Πλάτωνα, η μυστική Ορφική σχολή και άλλα που θα δούμε σε επόμενες αναρτήσεις..



Απ’ότι φαίνεται η γνώση από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν μόνο για λίγους,μια κλειστή ομάδα που την χρησιμοποιούσε για το δικό της σκοπό…






apocalypsejohn.com/





from Lougantina-news http://ift.tt/1w9bpj7

via IFTTT

Οι νέες αποκαλύψεις για την Αμφίπολη: Τα ευρήματα που ποτέ δεν μας έδειξαν [εικόνες]




Σε μια κατάμεστη αίθουσα στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού έγινε το πρωί του Σαββάτου η παρουσίαση των ευρημάτων της ανασκαφής στον Τύμβο Καστά της Αμφίπολης, παρουσία και του υπουργού Πολιτισμού Κώστα Τασούλα.



Κατά την έναρξη της εκδήλωσης ο αρχαιολόγος Bασίλειος Λαμπρινουδάκης χαρακτήρισε το μνημείο της Aμφίπολης λαμπρή ψηφίδα στην ιστορία της Eλλάδας. Στη συνέχεια, ο καθηγητής Nικόλαος Σταμπολίδης σημείωσε οτι με την εκδήλωση αυτή ξεκινά ο επιστημονικός διάλογος για το θέμα.



Παράλληλα, δόθηκαν οι πρώτες φωτογραφίες από τον σκελετό που βρέθηκε στον υπόγειο θάλαμο του Τάφου της Αμφίπολης.



Αίσθηση προκάλεσε η αποκάλυψη που έκανε η ομάδα της Αμφίπολης πως εκεί βρέθηκαν νομίσματα του 2ου αιώνα, του Αλέξανδρου του Γ', αλλά και στοιχεία κεραμικής, κάτι που δεν είχε ανακοινωθεί έως τώρα, προκαλώντας την έκπληξη των παρισταμένων.





Κατόπιν ο λόγος δόθηκε στην Kατερίνα Περιστέρη, για να παρουσιάσει τις ανασκαφές στον τύμβο Καστά από το 2012 και όπως εξελίχθηκε το 2014.



«Ξεκινήσαμε το 2012 από μια τοπική φήμη - ότι στον Τύμβο Καστά υπήρχε ο "Τάφος της Βασίλισσας"» ήταν τα πρώτα λόγια της κ. Περιστέρη.



H κ. Περιστέρη άρχισε την ομιλία της από τις ανασκαφές του 2012 και του 2013 οι οποίες διερεύνησαν τον περίβολο των 497 μέτρων περιμέτρου και 158,4 μ. διαμέτρου. Παρουσίασε επίσης βημα-βημα και τις ανασκαφές του 2014 και την αποκάλυψη του τάφου. Κατέληξε λέγοντας ότι ο κιβωτιόσχημος τάφος στο βάθος του τρίτου θαλάμου έφτανε στα 8,9 μέτρα από τον θόλο. Σε αυτόν είχαν παρέμβει όπως είπε βαναυσες χείρες. «Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε ποιος ή ποια είναι ο νεκρός», πρόσθεσε.





«Ξέρετε πολύ καλά ότι το πιο δύσκολο τώρα αρχίζει. Είναι η μελέτη που θα μας δώσει τα συμπεράσματα που όλοι περιμένουμε», ανέφερε στην αρχή της παρουσίασης η επικεφαλής των ανασκαφών στον Τύμβο Καστά.

«Ξεκινήσαμε το 2012 μια μικρή ομάδα με πολύ μεράκι και όρεξη για να δούμε τι συμβαίνει στον λόφο μυστήριο. Ήταν αφημένος για χρόνια, δεν πίστευαν πως είχε να δώσει άλλα πράγματα. Αυτό ήταν ένα έναυσμα για να δούμε τι πραγματικά γίνεται. Οι κάτοικοι μιλούσαν για τον «τάφο της Βασίλισσας». Σκεφτείτε όμως ότι πάντα κάτι έχουν να πουν όσα ακούγονται σε έναν τόπο. Ελπίζαμε να οριοθετήσουμε τον τύμβο γιατί δεν ήταν στρογγυλός μετά από όλα αυτά τα χρόνια και τις ανασκαφές».







Χίλια και πλέον μέλη απο τη βάση του λέοντος και τον περίβολο εντοπίσθηκαν το 1916 διάσπαρτα όπως είπε ο αρχιτεκτονας Mιχάλης Λεφαντζής. Αναμεσά τους 11 κομματια του γλυπτού του λέοντος σε φραγματα. Εμειναν εκεί μετά απο αποτυχημένη προσπαθεια βρετανών να τα μεταφέρουν στη χώρα τους. Οπως είπε είναι δυνατή η ανασύσταση μέρους του περιβόλου και της βάσης του γλυπτού.







Η κ.Περιστέρη δήλωσε βέβαιη ότι ο Λέων της Αμφίπολης βρισκόταν στην κορυφή του Τύμβου. Στο χώρο του Λέοντα όπως είναι σήμερα έχουμε κομμάτια που ανήκαν στην αρχική μορφή της βάσης του, τα οποία είναι όμοια με τους δόμους του περιβόλου. Ο Μιχάλης Λεφαντζής έχει κάνει μια ψηφιακή σχεδιαστική αναπαράσταση.



Στη συνέχεια, η κ. Περιστέρη παρουσίασε φωτογραφία από μια μαρμάρινη δοκό του επιστυλίου πάνω από τις Καρυάτιδες, η οποία, πέφτοντας, κατέστρεψε το κεφάλι της μίας Κόρης, οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι η εκδοχή περί βανδαλισμού του συγκεκριμένου αγάλματος αποκλείεται.



Η κ. Περιστέρη ολοκλήρωσε την παρουσίασή της αναφέροντας: «Δεν ξέρουμε ποιος ή ποια είναι ο νεκρός», προκαλώντας πλήθος ερωτήσεων σχετικά με τον σκελετό, για τον οποίο στο powerpoint της, είχε παραλείψει φωτογραφίες του σκελετού. Κατά την άποψή της, επί του παρόντος η δημοσίευση φωτογραφιών δεν έχει νόημα: «Όταν ο σκελετός βρίσκεται σε τέτοιες συνθήκες παίρνουμε όλα τα μέτρα προστασίας, μαζί με τα χώματα, ώστε ο ανθρωπολόγος να μπορέσει να κάνει την έρευνα», απάντησε η κα Περιστέρη στις επίμονες ερωτήσεις δημοσιογράφων για τον σκελετό.



H αρχαιολόγος έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του σκελετού, διευκρινίζοντας πως αυτός ήταν πειραγμένος από τυμβωρύχους.



Εκεί, μεταξύ άλλων ανέφερε πως στον χώρο της Αμφίπολης οργίαζε η αρχαιοκαπηλεία, ενώ αρχικά ο περίβολος μπροστά από τα σκαλοπάτια ήταν ανοιχτός και μετά τον έκλεισαν. «Άρα ο τύμβος ήταν κάποτε επισκέψιμος», δήλωσε.



Στις ερωτήσεις αναφορικά με την ταυτότητα του νεκρού δήλωσε: «Υπάρχουν μαρτυρίες από το παρελθόν ότι υπήρχε η πρόθεση του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την δημιουργία ενός μεγάλου μνημείου. Η Αμφίπολη ήταν ένα πολύ σημαντικό κέντρο (...) Μέσα στον τύμβο υπήρχε μια σημαντική προσωπικότητα αλλιώς δεν θα έστηναν το λιοντάρι στην κορυφή»



Σχολιάζοντας παλιότερη δήλωσή της πως στην Αμφίπολη είναι θαμμένος Μακεδόνας στρατηγός, τόνισε: «Με ένα λιοντάρι στην κορυφή και ένα τέτοιο τεράστιο μνημείο θα μπορούσε να είναι στρατηγός είχα πει όταν με είχατε ρωτήσει παλιότερα. Όταν βρέθηκε ο σκελετός δεν θα μπορούσε ποτέ ένας αρχαιολόγος να πει αν είναι άνδρας ή γυναίκα. Βρέθηκε σε άσχημη κατάσταση. Εγώ μιλώ με βάση το ίδιο το μνημείο. Είπα ότι όταν υπάρχει ένα λιοντάρι στην κορυφή θα μπορούσε να είναι στρατηγός. Δεν απαντώ σε θεωρίες συνωμοσίας ότι εκεί είναι θαμμένος ο Μέγας Αλέξανδρος».



Πάντως η κ. Λ. Μενδώνη έδωσε περισσότερα στοιχεία για τον σκελετό λέγοντας ότι εντοπίστηκε «διαταραγμένος και αποσπασμένος». Βρέθηκε κρανίο σε απόσταση από το ταφικό όρυγμα. Η κάτω γνάθος ήταν εκτός ορύγματος. Επίσης, βρέθηκαν πλευρά, πόδια και άκρα, περίπου δηλαδή το 80% του σκελετού. Η λεκάνη εντοπίστηκε διαμελισμένη λόγω πτώσης λίθων.





Ο Λέοντας



Κατόπιν, πήρε το λόγο ο αρχιτέκτονας κ. Λεφαντζής, που μιλά για τον Λέοντα και τη σχέση του με τον Τύμβο. Ο κ. Λεφαντζής ξεκίνησε αναφέροντας μια ιστορική μαρτυρία: Το 1916 μια βρετανική ταξιαρχία ετοιμαζόταν να μεταφέρει 1000 κομμάτια από τον περίβολο, μαζί με τον Λέοντα, στη Βρετανία. Οι Βούλγαροι και οι Αυστριακοί επιτέθηκαν στις φορτηγίδες οι οποίες ναυάγησαν, οπότε τα αρχαία μέλη σώθηκαν - αν και παρέμειναν στο βυθό του Στρυμόνα.

Οι δόμοι του Περιβόλου λαξεύτηκαν επί τόπου, ώστε να προσαρμόζονται ακριβώς ο ένας στον άλλον, εξήγησε για το εντυπωσιακό μνημείο ο κος Λεφαντζής, ενώ τόνισε ότι η βάση του Λέοντα όπως είναι σήμερα, κατά την άποψη του, είναι εσφαλμένη. Αυτό διότι ο Broneer που έκανε την αναστήλωση, χρησιμοποίησε οριζοντίως, σαν σκαλοπάτια, κομμάτια του Περιβόλου από τον Τύμβο Καστά.

Ο κος Λεφαντζής αποκάλυψε ακόμα ότι κάτοικοι της περιοχής επιστρέφουν κρυφά κομμάτια από τον περίβολο, τα οποία κρατούσαν στα σπίτι τους! «Ξαφνικά αυξάνεται ο αριθμός των αρχαιολογικών ευρημάτων, ως δια μαγείας», λέει ο κος Λεφαντζής

Ο αρχιτέκτονας κατόπιν αναφέρθηκε στον περίβολο, ο οποίος σε κάτοψη, εμφανίζεται ως κυκλικός, στο χώρο όμως είναι ελλειψοειδής, με δύο κέντρα και κλίση από βορρά προς νότο, διότι έπρεπε, όπως εξήγησε, ακόμη και αυτός να έχει ρύση: «Υπάρχει σχέση χρυσής τομής ανάμεσα στα μέλη του περιβόλου και σε εκείνα του Λέοντα» αναφέρει ο αρχιτέκτονας, επομένως, κατά τον κ. Λεφαντζή, υπάρχει ταύτιση του μνημείου με το λιοντάρι.



Ακόμη ανέφερε ότι βρέθηκαν τεκτονικά γράμματα -ένα «Ε» και ένα «Α»- στον περίβολο, τα οποία βρίσκονταν εκεί από την κατασκευή του, δηλαδή από τα τέλη του 10ου αιώνα, ενώ ειδικά το «Ε»- όπως σημείωσε- είναι χαρακτηριστικό της εποχής. Ο ίδιος τόνισε ότι έχει διαπιστωθεί με σαφήνεια πως το άγαλμα του Λέοντα της Αμφίπολης κοιτούσε νοτιοανατολικά. Τα γράμματα στα ορύγματα, όπως σημείωσαν τα μέλη της ομάδας, δεν παραπέμπουν σε ονόματα. Είναι τεκτονικά και έχουν σχέση με οικοδομικές εργασίες την εποχή του τάφου. Ακόμη, σημείωσαν ότι οι Χριστιανοί δεν πλησίασαν τον τάφο, όπως συνέβη σε άλλα αρχαία μνημεία.



Τη συζήτηση συντόνιζαν ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Βασίλης Λαμπρινουδάκης, και ο αρχαιολόγος, διευθυντής Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Νίκος Σταμπουλίδης.



πηγη









from Lougantina-news http://ift.tt/1w7Q75F

via IFTTT

Οι άγνωστοι λόγοι του Θ.Κολοκοτρώνη που δείχνουν το δρόμο στους σύγχρονους Ελληνες






Ο Θ.Κολοκοτρώνης αρχιστράτηγος του ελληνικού Επαναστατικού Αγώνα του 1821, πρωτοπάτησε το πόδι του στη Μάνη, αρχίζοντας η Επανάσταση. Από κει τράβηξε με Μανιάτες και Μεσσήνιους για την Τριπολιτσά, με σκοπό να την πολιορκήση. Στο δρόμο, με το πρώτο τουφέκι που κάμανε με τους Τούρκους, ο κόσμος άμαχος κι άπειρος φοβήθηκε και σκόρπησε. Οι άλλοι καπεταναίοι είπανε στον Κολοκοτρώνη:



― Τι θα κάμουμε πλειά εδώ; Να πάμε κατά το Λοντάρι (Μεγαλόπολη), να ιδούμε τι γίνεται κι εκείνος ο κόσμος.

― Εγώ δεν πάω πουθενά! είπε ο Κολοκοτρώνης. Αν θέλετε σεις, τραβάτε. Εγώ θα μείνω ’δω, να με φάνε τα πουλιά της πατρίδας μου που με ξέρουνε.



Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 191.

2. Ο Κολοκοτρώνης στην αρχή του Εικοσιένα, στο τραπέζι απάνου, όταν ήθελε να πιη κρασί, έλεγε συχνά:

― Ο Θεός να μας φυλάη από τους συντρόφους μας στον πόλεμο.

Γιατί οι πολεμιστάδες ήταν ακόμα αγύμναστοι στο σημάδι.

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 193-194.

3. Επήγα εις το Εκτελεστικό... εχαιρέτησα το Μαυρομιχάλη και λοιπούς και μου αποκρίθηκε ο Πετρόμπεης ότι:

― Ώς πότε θα χορεύης, Κολοκοτρώνη;

Και του είπα:



― Όσο τραγουδάτε σεις, χορεύω ’γω· παύτε τα τραγούδια, και παύω τον χορόν.

[1823]. Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 202.

4. Ο Κολοκοτρώνης στον εμφύλιο πόλεμο του 1825, που τον κυνηγούσαν τα κυβερνητικά στρατέματα (μ’ αρχηγό τους τον Κωλέττη), έφτασε σ’ ένα χωριό Ράδο της Γορτυνίας και κάθισε κάτου από μια καρυδιά. Λυπημένος μονολογούσε:



― Τι έχεις, καρυδιά μου, και παραπονιέσαι; Μη σε πετροβολούνε τα παιδιά; Είναι γιατί έχεις τα καρύδια...

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 203.

5. Έλεγε γελώντας:



― Κι ευγενέστατο, κι ενδοξότατο, κι εκλαμπρότατο, κι εξοχώτατο, και μεγαλειότατο, και μονάχα παναγιώτατο δε μ’ ωνομάσανε.

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 209.

6. Οι Έλληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον.

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 210.



7. Ο Κολοκοτρώνης μια μέρα στο σπίτι του, στην Αθήνα, σεριάνιζε στην κάμαρα, ενώ το παιδί του ο Κολίνος έγραφε· σταμάτησε μονομιάς και τονε ρωτάει:

― Κουλίνε, ποιο νομίζεις είναι το εθνικό σπίτι της Ελλάδος;

Ο Κολίνος του αποκρίθηκε αμέσως:

― Το παλάτι του Βασιλέως.

― Το παλάτι του Βασιλέως; όχι! είπε. Το Πανεπιστήμιο!

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 218.

ellinonpaligenesia.blogspot.gr



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr








from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/y6-fcs7p70c/blog-post.html

via IFTTT

Αυτή είναι η καλύτερη πωλήτρια για να εκτοξεύσεις τις πωλήσεις στον αέρα! (BINTEO)


Αυτή είναι η καλύτερη πωλήτρια για να εκτοξεύσεις τις πωλήσεις στον αέρα!











http://www.makeleio.gr/



from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/-gQ3-Es7tWM/binteo.html

via IFTTT

Υπόνοιες ότι μπορεί ο νεκρός να είναι και ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε η Κ. Περιστέρη




Πιέσεις ασκήθηκαν στην Κατερίνα Περιστέρη να αποκαλύψει ποια μέρη του σκελετού έχουν βρεθεί και ποιος μπορεί να είναι ο νερκός. Τελικά η αρχαιολόγος απάντησε πως έχουν βρεθεί κομμάτια από τα χέρια, τα πόδια και τη λεκάνη του νεκρού καθώς επίσης και το κρανίο του!



Επίσης, η Κατερίνα Περιστέρη απάντησε αινιγματικά στην ερώτηση αν ήταν μόνο ένας ο νεκρός της Αμφίπολης. Είπε "αυτόν βρήκαμε", ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να είναι ακόμη και ο Μέγας Αλέξανδρος! Ρωτήθηκε αν ο νεκρός είναι μέλος της οικογένειας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και είπε πως τίποτα δεν αποκλείεται και δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα με σιγουριά.



Τέλος, η κ. Περιστέρη ανέφερε πως η γεωσκόπηση που γίνεται θα δείξει αν υπάρχουν κι άλλοι τάφοι στην Αμφίπολη είπε η Κατερίνα Περιστέρη που εμφανίστηκε βέβαια πως "σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα πράγματα"



πηγή








from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/sZiduTou24s/blog-post_818.html

via IFTTT

Πανικός στην Ιταλία - "Ύποπτοι" θάνατοι μετά από αντιγριπικό εμβόλιο




Αυξάνεται στην Ιταλία η ανησυχία εξαιτίας σειράς «ύποπτων θανάτων», μετά τη χορήγηση του αντιγριπικού εμβολίου Fluad της φαρμακευτικής εταιρίας Νοvartis.



Αρχικά, οι θάνατοι ηλικιωμένων που επήλθαν λίγες ημέρες μετά τη χορήγηση του εμβολίου, σύμφωνα με τον Τύπο, ήταν τέσσερις. Σε διάστημα τριών ημερών όμως αυξήθηκαν σε έντεκα.



Πρόκειται για άτομα άνω των 65 ετών και δεν έχει ακόμη εξακριβωθεί αν υπάρχει, πράγματι, ουσιαστική σχέση ανάμεσα στους θανάτους αυτούς και στο εμβόλιο Fluad. Για την ολοκλήρωση των εργαστηριακών εξετάσεων θα χρειασθούν περίπου τέσσερις εβδομάδες.



Έως τώρα απαγορεύθηκε η διάθεση δυο παρτίδων του εμβολίου, αλλά σύμφωνα με τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, είναι πολύ πιθανόν να ληφθούν σύντομα και νέα μέτρα. Η εισαγγελία της Σιένα ξεκίνησε έρευνα σχετικά με ενδεχόμενη παραγωγή επιζήμιων φαρμακευτικών σκευασμάτων, ενώ οι εισαγγελίες της Ρώμης, του Πράτο και των Συρακουσών στη Σικελία θα ερευνήσουν τις υποθέσεις των ύποπτων θανάτων.



Πριν από λίγο, η ευρύτερη περιφέρεια της Ρώμης αποφάσισε να «παγώσει», προληπτικά, την διάθεση των συγκεκριμένων εμβολίων.





Από την μεριά της, η φαρμακευτική εταιρία Novartis τονίζει ότι τα προϊόντα της είναι ασφαλή και ότι στην Ευρώπη έχουν διατεθεί εκατομμύρια εμβόλια Fluad, χωρίς να έχουν προκύψει προβλήματα.



Το εμβόλιο έχει διατεθεί συνολικά σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας δώδεκα ιταλικών περιφερειών. Η εταιρία Novartis έχει εξασφαλίσει άδεια από τις ιταλικές αρχές για την παραγωγή και διάθεση τεσσάρων εκατομμυρίων δόσεων αντιγριπικών εμβολίων.







πηγη








from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/D3kPxROPVeY/blog-post_683.html

via IFTTT

10 «μαγικές» τροφές, που καθαρίζουν τις αρτηρίες!!!





10 «μαγικές» τροφές, που καθαρίζουν τις αρτηρίες!!!



10 «μαγικές» τροφές, που καθαρίζουν τις αρτηρίες …Οι φραγμένες αρτηρίες είναι ένας από τους κυριότερους κινδύνους για την εκδήλωση καρδιαγγειακής νόσου.



Οι υγιείς αρτηρίες είναι εύκαμπτες, ισχυρές, ελαστικές και καθαρές από οποιεσδήποτε αποθέσεις και το αίμα ρέει ανάμεσά τους εύκολα. Ωστόσο με την ηλικία σχηματίζονται στα εσωτερικά τοιχώματά τους, αποθέσεις λιπαρών ουσιών, χοληστερόλης, κυτταρικών αποβλήτων και ασβεστίου, που μειώνει την τη ροή του αίματος ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, την εμποδίζει εντελώς.



10 «μαγικές» τροφές, που καθαρίζουν τις αρτηρίες



Σκόρδο



Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Preventive Medicine», το σκόρδο εμποδίζει την αποτιτάνωση στεφανιαίων αρτηριών λόγω της εναπόθεσης ασβεστίου. Επίσης, σύμφωνα με άλλη μελέτη, μειώνει το σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας έως και κατά 40%.



Σταφύλια και μούρα



Τα φλαβονοειδή που περιέχουν έχει αποδειχθεί ότι αποτρέπουν την οξείδωση της LDL χοληστερόλης, που προκαλεί το σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας.



Μήλα



Περιέχουν πηκτίνη, μια διαλυτή ίνα που μειώνει τη χοληστερόλη, πιθανότατα παρεμβαίνοντας με την εντερική απορρόφηση των χολικών οξέων, η οποία αναγκάζει το συκώτι να χρησιμοποιήσει τη χοληστερόλης στην κυκλοφορία για να δημιουργήσει περισσότερη χολή.



Σπανάκι



Είναι πλούσιο σε λουτεΐνη, ένα καροτενοειδές το οποίο προλαμβάνει τη συσσώρευση χοληστερόλης από τα τοιχώματα των αρτηριών.



Λιπαρά ψάρια



Λόγω των Ω-3 λιπαρών οξέων προλαμβάνουν τη δημιουργία θρόμβων και την οξείδωση της χοληστερόλης, ενώ μπλοκάρουν τη συσσώρευση λιπαρών αποθέσεων στις αρτηρίες.



Ελαιόλαδο



Σύμφωνα με μελέτη τα μόρια της κακής χοληστερόλης, όταν αναμιγνύονται με μονοακόρεστα λίπη που βρίσκονται στο ελαιόλαδο, οξειδώνονται δυσκολότερα, με αποτέλεσμα να μην προσκολλώνται στα τοιχώματα των αρτηριών, δημιουργώντας πλάκα.



Ντομάτες



Είναι πλούσιες στην αντιοξειδωτική ουσία «λυκοπένιο», που συμβάλει στην πρόληψη σκλήρυνσης των αρτηριών ή αθηροσκλήρωση.



Πράσινο τσάι



Το πράσινο τσάι περιέχει ισχυρά αντιοξειδωτικά, τα φλαβονοειδή, που μπορούν να βελτιώσουν την υγεία των ευαίσθητων επιθηλιακών κύτταρων των αιμοφόρων αγγείων, βοηθώντας στη μείωση του κινδύνου των καρδιακών παθήσεων.



Ρόδια



Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε αντιοξειδωτικά εμποδίζουν τη σκλήρυνση των αρτηριών, μειώνοντας τη βλάβη τους, και αντιστρέφοντας την εξέλιξη αυτού του φαινομένου.



giatros-in.gr









from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/0nkCEX2qB54/10_30.html

via IFTTT

Οι πλανεύτρες των θαλασσών: Σειρήνες και θηλυκά του νερού απ’ όλο τον κόσμο!




Νύμφες των θαλασσών, πανώριες γοργόνες και τόσες και τόσες ακόμα υδάτινες θηλυκές υπάρξεις έχουν στοιχειώσει τα όνειρα των αντρών της οικουμένης ήδη από πολύ νωρίς στην ανθρώπινη ιστορία.



Άλλοτε αγαθές και άλλοτε μοχθηρές, οι Σειρήνες των θαλασσών απεικονίζονται έτσι είτε ως αθώες γυναίκες που αγαπούν τους άντρες είτε αντιθέτως ως δαιμονικές υπάρξεις που επιβουλεύονται το αντρικό στοιχείο, δελεάζοντάς το στα απύθμενα βάθη των θαλασσών.



Ας κάνουμε μια γύρα λοιπόν στην οικουμένη για να δούμε υπάρξεις του νερού που έχουν συνδεθεί με διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια και παραδόσεις…



Melusine



Στον πατροπαράδοτο γαλλικό θρύλο, η Melusine είναι ένα πλάσμα με ουρά ψαριού (ή και ερπετού) που παντρεύεται έναν θνητό άντρα για να αποκτήσει ψυχή. Η παλιότερη γραπτή εκδοχή του μύθου μάς έρχεται από το 1387-1393, αν και ο θρύλος ήταν στα στόματα της μεσαιωνικής Γαλλίας εδώ και αιώνες.



Σε παλιότερες μάλιστα εκδοχές, η Melusine ήταν κάτι σαν θεά της θάλασσας, σαφώς πιο αγαθή στις προθέσεις της. Εκεί λοιπόν συμφωνεί να παντρευτεί τον πρίγκιπα αρκεί εκείνος να σεβαστεί τις επιθυμίες της, να μην τη βλέπει τα Σάββατα, για να τον απαλλάξει από το τρομακτικό θέαμα να δει τη φιδίσια ουρά της. Παντρεύονται λοιπόν, αποκτούν κάπως παιδιά, αν και εκείνος κρυφοκοιτάζει ένα Σάββατο την ώρα που εκείνη πλένεται και βλέπει την αποκρουστική αλήθεια. Αηδιασμένος, την κατηγορεί αργότερα για τον θάνατο του γιου τους, αν και δεν έχει καμία σχέση, κάτι που την εξοργίζει τόσο που μετατρέπεται σε δράκο! Σε κατοπινές εκδοχές της ιστορίας, η Melusine σώζεται από το κακό που καραδοκεί μέσα της στρεφόμενη στον χριστιανισμό…



Atargatis



Εδώ μιλάμε για έναν από τους παλιότερους μύθους με γοργόνες, μια ιστορία που χρονολογείται από το 1000 π.Χ. Η ασσύρια θεά των θαλασσών, της γονιμότητας και της ζωής ήταν άμεσα συνδεδεμένη με το υγρό στοιχείο, καθώς ακόμα και οι λατρευτικοί της χώροι ήταν χτισμένοι δίπλα σε υδάτινες μάζες. Η Atargatis σκότωσε κατά λάθος τον θνητό εραστή της και ένιωσε τόσο άσχημα που κρύφτηκε σε μια λίμνη. Το νερό όμως δεν μπορούσε να της παρέχει ασφαλές καταφύγιο, καθώς η παροιμιώδης ομορφιά της δεν μπορούσε να κρυφτεί ολότελα, γι’ αυτό και μεταμόρφωσε το κάτω τμήμα του κορμού της σε ψάρι, ώστε να μπορεί πια να βυθίζεται στο νερό και να αποτραβιέται από τα βλέμματα θεών και ανθρώπων…



Ondine (ή Undine)



Νύμφη της θάλασσας των γερμανικών φυλών, ήταν ωστόσο άτυχη καθώς ο εραστής της αποδείχθηκε άπιστος. Κι έτσι τον σκότωσε κλέβοντάς του την ανάσα του! Η Ondine ήταν κάποτε αθάνατη, έχασε όμως το θεϊκό προνόμιο όταν έφερε στον κόσμο το θνητό παιδί της, κάτι που έκανε τον επίσης θνητό πρίγκιπα να μην την αγαπά πια, καθώς πλέον μεγάλωνε και η ομορφιά έφθινε με το γήρας. Κι έτσι αυτός την απάτησε και εκείνη τον σκότωσε. Ο δημοφιλέστατος θρύλος της Βόρειας Ευρώπης έφτασε αργότερα να αφορά σε κάθε νύμφη που έχανε την αθανασία της όταν έφερνε στον κόσμο παιδί από θνητό…



Iemanja



Εδώ μιλάμε για βραζιλιάνα θεά με αφρικανικές ρίζες! Οι αφρικανοί που βρέθηκαν στη Βραζιλία έφεραν στις βαλίτσες τους τη λατρεία της θεάς, η οποία μνημονεύεται μάλιστα ακόμα στη χώρα, ταυτόχρονα με την Παρθένο Μαρία. Η λατρεία της συνδέθηκε αργότερα και με την πρακτική του βουντού. Η Iemanja παντρεύτηκε τον αδερφό της, τον θεό Aganju, και βιάστηκε αργότερα από τον γιο της Orungan. Θεωρείται η «Μητέρα των Νερών» και λατρεύεται ως η μητέρα όλων των θεών, την ίδια ώρα που λογίζεται και προστάτιδα των ναυτικών.



Μείγμα μητρότητας και σεξουαλικότητας, απεικονίζεται είτε ως γοργόνα είτε ως ψάρι. Αν και η πλέον κοινή παράστασή της είναι ως ανοιχτόχρωμη γυναίκα με κατάμαυρα μαλλιά και φωτοστέφανο-ουράνιο τόξο. Αν και στην Αφρική παραμένει σκουρόχρωμη, κρατώντας στα χέρια της ερπετά ή καθρέφτη και χτένα, σύμβολα θηλυκότητας…



Sedna/Taleelayuk



Η θεά των Εσκιμώων με το διπλό όνομα ήταν άλλοτε βασικός συντελεστής της πολυθεϊστικής λατρείας των Ινουίτ. Θεά τόσο των νερών όσο και της στεριάς, παραήταν σπουδαία για την ανθρώπινη ζωή, καθώς αυτή φανέρωνε τα ζώα στους κυνηγούς ή αντιθέτως τα έκρυβε από τους ανθρώπους, κατά τις διαθέσεις της πάντα. Ο μύθος της έχει πολλές εκδοχές, η δημοφιλέστερη ωστόσο κάνει λόγο για γάμο της θεότητας με πνεύμα πουλιού, το οποίο μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο για να τη δελεάσει, κλέβοντάς τη κατόπιν σε απομονωμένο νησί.



Κι όταν ο πατέρας της ήρθε να τη σώσει, το πουλί προκάλεσε καταιγίδα τρομακτική χτυπώντας μανιασμένα τα φτερά του. Στην προσπάθειά του να τη σώσει, ο πατέρας τη βουτά στη θάλασσα, κι όταν εκείνη αρνείται να αφήσει τη βάρκα, ο καλός σου της κόβει τα δάχτυλα. Από τα δάχτυλά της προέρχονται έτσι όλα τα θαλάσσια πλάσματα, από φάλαινες μέχρι και μικρά ψαράκια, κάτι που μετέτρεψε τη Sedna σε μητέρα όλης της θαλάσσιας ζωής…



Ala-Muki



Μείξη γυναίκας και δράκου, η Ala-Muki είναι μια μυθική θεά της χαβανέζικης μυθολογίας. Στους πανάρχαιους θρύλους της Χαβάης, τα θεϊκά πνεύματα ενσαρκώνονταν σε ανθρώπινες και ζωικές μορφές, αν και οι θεοί-δράκοι ήταν στην κορυφή της ιεραρχίας, ζώντας συνήθως σε ποτάμια και λίμνες.



Οι ηφαιστειακές εκρήξεις συνδέονταν μάλιστα με τη γέννηση ενός τέτοιου θεϊκού δράκου. Ο ισχυρότερος θεός ήταν η Mo-o-inanea, η οποία έφερε όλες τις άλλες θεότητες-δράκους στα νησιά της Χαβάης, με τις απογόνους της να φυλούν πλέον τα υδάτινα αποθέματα των νησιών και να παρέχουν στους ανθρώπους τροφή από τα βάθη της θάλασσας. Η Ala-Muki, γνήσια απόγονος της Mo-o-inanea, καραδοκούσε στα ποτάμια νήσου της Χαβάης και σκότωνε όποιον άντρα περιπλανιόταν εκεί με κακόβουλους σκοπούς, δηλαδή το κυνήγι ή την αλιεία χωρίς την άδειά της…



Lorelei



Στις όχθες του Ρήνου ποταμού, στη Γερμανία, συναντάμε τον Βράχο Lorelei, από την πανέμορφη κόρη που έπεσε στα ορμητικά νερά όταν ανακάλυψε ότι ο σύντροφός της ήταν άπιστος. Κι έτσι η Lorelei έγινε Σειρήνα, που καραδοκούσε για ναυτικούς στέλνοντάς τους στον θάνατο, με τα καράβια τους να τσακίζονται στα βράχια καθώς οι ναυτικοί μαγεύονταν από την απαράμιλλη ομορφιά της. Η περιοχή μάλιστα γύρω από τον Βράχο παράγει μια συνεχή ηχώ από τα νερά και για αιώνες πιστευόταν ότι επρόκειτο για τους λυγμούς της πανώριας και αδικοχαμένης κόρης…



Selkies



Συμμορία γοργόνων της βορειοευρωπαϊκής παράδοσης (πιθανότητα ιρλανδικοί ή σκοτσέζικοι θρύλοι, ακόμα και στην ισλανδική μυθολογία τις συναντάμε), ήταν άλλοτε φώκιες που βγήκαν στη στεριά, χάνοντας το δέρμα τους και παίρνοντας έτσι τη μορφή ωραίων γυναικών.



Πιστές και φιλότιμες, παντρεύονταν συχνά ανθρώπους και γίνονταν καλές και στοργικές σύζυγοι. Κουράζονταν όμως από τη ζωή στη στεριά και επέστρεφαν συχνά-πυκνά στη θάλασσα, όταν οι σύζυγοί τους έλειπαν σε δουλειά, αν και οι πάντα κακοί άνθρωποι προσπαθούσαν να τις εμποδίσουν κλέβοντάς τους το μαγικό φυλαχτό που επέτρεπε στο δέρμα φώκιας να αναπτύσσεται. Στις περισσότερες πάντως των περιπτώσεων, οι Selkies έβρισκαν κάποια στιγμή το φυλαχτό και παρατούσαν σύξυλους τους στριμμένους συζύγους τους και τη βαρετή στεριανή ζωή…



Yawk-Yawk



Θηλυκά πνεύματα της θάλασσας στην παράδοση των Αβορίγινων της Αυστραλίας, ζούσαν σε καθαγιασμένα ύδατα και διέθεταν υπεράνθρωπες ικανότητες. Μπορούσαν να παρέχουν τροφή και νερό στον άνθρωπο, όμοια με τους χαβανέζικους θεούς-δράκους, ή να επιφέρουν τρομακτικές φυσικές καταστροφές όταν εξοργίζονταν.



Έπαιρναν συνήθως τη μορφή γοργόνων, αν και δεν ήταν ασυνήθιστο να μετατρέπονται σε ερπετά ή άλλα ζώα. Σύμφωνα με τον πρωτόγονο μύθο, τα Yawk-Yawk άφηναν το νερό τα βράδια και έβγαιναν στη στεριά. Σύμβολα γονιμότητας και σεξουαλικότητας, τα θηλυκά πνεύματα ήταν υπεύθυνα για τη γονιμοποίηση του ανθρώπου…



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr








from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/lIBhof8lfZI/blog-post_921.html

via IFTTT

ΣΥΡΙΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ. ΕΤΣΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ..





ΣΧΟΛΙΟ ΛΦ: ..ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΝΤΠ. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ, ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΤΙΣ ΑΡΑΒΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ, ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΙΣΘΟΔΟΤΟΥΜΕΝΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ



Ο ΣΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΩΝ.






apantaortodoxias.blogspot.gr

yiorgosthalassis.blogspot.com









from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/BQkz5novBmM/blog-post_813.html

via IFTTT

Το εφιαλτικό σενάριο της ταυτόχρονης επίθεσης της Τουρκίας σε στόχους του Αιγαίου "πέραν πάσης υποψίας"






Μόνο τυχαία δεν είναι η συνεχής κίνηση τουρκικών πολεμικών πλοίων γύρω από την Σκύρο, οι πτήσεις αεροσκαφών επιτήρησης και ηλεκτρονικού πολέμου γύρω απο το νησί και οι συνεχείς επισκέψεις της τουρκικής Αεροπορίας ελάχιστα μίλια από τις ακτές της (κατά κανόνα στα έξι μίλια).



Η Σκύρος δεσπόζει στο κέντρο του αιγαιακού Αρχιπελάγους, σε απόσταση 130 χλμ. από το μητροπολιτικό κέντρο της Αθήνας και 160 χλμ. από την Τένεδο και αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα του ελληνικού συστήματος αεράμυνας απέναντι στην απειλή εξ Ανατολών, ενώ έχει συγκεντρώσει στις αεροπορικές και ναυτικές εγκαταστάσεις της την «αφρόκρεμα» των πλέον προηγμένων συστημάτων μάχης του Πολεμικου Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας.



Συστοιχίες ΜΜ-40 Βlock II Exocet εδάφους-επιφανείας, A/A συστήματα MIM-104 Patriot PAC-3, SHORADS «Βέλος», έδρα της 135 Σμηναρχίας Μάχης με Mirage 2000-5 Mk2 και 2000EGM/BGM και F-4E Peace Ιcarus 2000 της 339Μ και δεκάδες άλλα συστήματα είναι συσσωρευμένα σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα γης.



Με τα τακτικά δεδομένα που ίσχυαν μέχρι πριν λίγα χρόνια, η Σκύρος θεωρείτο απρόσβλητη από επίγειες δυνάμεις, λόγω της απόστασης που τη χωρίζει από τις μικρασιατικές ακτές. Σήμερα αυτό δεν ισχύει.



Η εκλαμβανόμενη ως «στρατηγική ασφάλεια» της Σκύρου καταδεικνύεται από το γεγονός ότι στο νησί δεν εδρεύει ούτε μία (!) μονάδα του Ελληνικού Στρατού, παρά το γεγονός ότι το Ναυτικό και η Αεροπορία έχουν συγκεντρώσει τεράστιο όγκο οπλικών συστημάτων και έχουν αναλάβει το ρόλο του «συνδετικού κρίκου» μεταξύ του βόρειου τομέα, στον οποίο δεσπόζει η Λήμνος και του απομακρυσμένου νότιου τομέα, της Κρήτης.



Επίσης, η Σκύρος αποτελεί την αντιαεροπορική «ασπίδα» της Αττικής, αλλά και του κύριου ναύσταθμου του ΠΝ στη Σαλαμίνα.



Επιπλέον, αποτελεί την κύρια επίγεια βάση ανάσχεσης σε αεροπορικές προσβολές από την Ανατολή, των αεροπορικών βάσεων Αγχιάλου και Λάρισας!



Καθίσταται λοιπόν ευνόητο ότι αν για οποιονδήποτε λόγο πάψει να υφίσταται ο ρόλος της Σκύρου ως προκεχωρημένου αεροδρομίου, αντιαεροπορικού πυλώνα και βάσης προσβολής στόχων επιφανείας, το όλο σύστημα ασφάλειας του Αρχιπελάγους θα μπορούσε να καταρρεύσει.



Η μη ύπαρξη στρατιωτικών μονάδων και μέσων έγκαιρης προειδοποίησης πολύ χαμηλά ιπτάμενων εναέριων μέσων, που θα μπορούσαν να μεταφέρουν καταδρομικά τμήματα του εχθρού, μπορεί να αποβούν καταστροφικά για μία αμυντική σχεδίαση που έχει τις ρίζες της σε συστήματα και δόγματα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.



Με απλά λόγια, αν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις τολμήσουν να επιτεθούν και να καταλάβουν προσωρινά με αεροκίνητη επιχείρηση τη νήσο Σκύρο και τις εκεί βρισκόμενες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, σε συνδυασμό με μία παράλληλη επιχείρηση κατάληψης νήσου ή νήσων στο Αν. Αιγαίο που θεωρούν αμφισβητήσιμα, με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να αντιδράσουν η ελληνική κυβέρνηση και φυσικά οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις;



Διαβάστε το ακόλουθο προφητικό σενάριο συνεργατών του defencenet.gr και της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ για το πως θα μπορούσε με σχετική ευκολία να καταληφθεί η Σκύρος στο πλαίσιο ενός σεναρίου συνολικής διαρπαγμάτευσης του starus qvo στο Αιγαίο και ειδικότερα στα Δωδεκάνησα απο την στιγμή που το νησία - όσο και αν ακούγεται παράδοξο - στερείται χερσαίας αμυντικής δύναμης:



"Η επιδρομή αποφασίστηκε μετά από ενδελεχή μελέτη από την τουρκική πλευρά των αδυναμιών του ελληνικού πολιτικού και στρατιωτικού συστήματος. Ο στόχος των Τούρκων Επιτελών θα μπορούσε να περιγραφεί με λίγες λέξεις: εξαπόλυση τεσσάρων καταδρομικών ομάδων με ελικόπτερα προς τη Σκύρο, η καθεμία προς τον προεπιλεγμένο στόχο της.



Προετοιμασία του χώρου προσγείωσης των Τούρκων καταδρομών στη Σκύρο από Τούρκους υποβρύχιους καταστροφείς που θα αποβιβαστούν από υποβρύχια στο νησί. Παράλληλη κατάληψη ενός ή και περισσοτέρων παραμεθόριων νησιών του Αν. Αιγαίου, των οποίων κατά τους Τούρκους το status quo είναι αδιευκρίνιστο.



Τα νησιά αυτά αποτελούν και το βασικό στόχο των διπλωματών του τουρκικού ΥΠΕΞ, το οποίο θα επιδιώξει τη συλλογική διαπραγμάτευση του καθεστώτος των νησιών αυτών, χρησιμοποιώντας ως μοχλό πίεσης την προσωρινή κατάληψη της Σκύρου, την ομηρία των εκεί στρατιωτικών δυνάμεων, την εξουδετέρωση ουσιαστικά ενός από τους πυλώνες της ελληνικής Άμυνας και την δημιουργία του νέου status quo στα καταληφθέντα ακριτικά νησιά.



Μετά από περίοδο συνεχόμενων προκλήσεων που όπως και τους προηγούμενους μήνες έμειναν αναπάντητες από την ελληνική κυβέρνηση, οι Τούρκοι Επιτελείς εκτιμούν ότι ήρθε η ώρα για το τολμηρό χτύπημα.



Η χώρα τους βρίσκεται στο απόγειο της στρατιωτικής της ισχύος. Βρισκόμαστε στις αρχές του 2016, όπου τα νέα συστήματα που είχαν παραγγελθεί τα προηγούμενα χρόνια, έχουν παραδοθεί και δοκιμαστεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια ασκήσεων και προκλήσεων των Τούρκων στο Αιγαίο. Αντίθετα, η οικονομική κρίση και οι περιορισμοί στους εξοπλισμούς που είχε επιβάλει η Ε.Ε.στην Ελλάδα, είχαν προκαλέσει ουσιαστικό αφοπλισμό στη χώρα.



Οι Τούρκοι Επιτελείς γνωρίζουν κάθε σπιθαμή της Σκύρου χάρη στους τουρίστες που επισκέφτηκαν το νησί πέρσι το καλοκαίρι, μέσω των πτήσεων τσάρτερ που προσγειώνονται κάθε καλοκαίρι για 3 μήνες στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του νησιού αλλά και χάρη στις εικόνες που έχουν λάβει από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους που διαθέτει η χώρα.



Η μελέτη του χώρου έχει συμπληρωθεί από τις λήψεις που έχουν κάνει τα τουρκικά αναγνωριστικά και από τις επιχειρήσεις χαρτογράφησης της ακτογραμμής του νησιού, από τα τουρκικά ψαροκάϊκα και ταχύπλοα του τουρκικού λιμενικού (την άνοιξη του 2009 είχαν εντοπιστεί 3 αγνώστων στοιχείων σκάφη που έμοιαζαν με τα σκάφη της τουρκικής ακτοφυλακής πλησίον των ακτών της ανατολικής Εύβοιας).



Τέλος, αθώοι τουρίστες και λάτρεις των θαλάσσιων σπορ, όχι απαραίτητα τουρκικής καταγωγής, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν στην Θράκη, διενεργούν την τελευταία επιτόπια έρευνα στο νησί, εξετάζοντας το οδικό δίκτυο, τις συμβατικές τηλεπικοινωνίες, τις νυκτερινές ασκήσεις των αεροσκαφών της ΠΑ προς το νησί, την ετοιμότητα του πληθυσμού στο νησί σε περίπτωση που υπάρξει στρατιωτική κινητοποίηση, τις συνήθειες των ψαράδων της περιοχής, τα δρομολόγια των πλοίων.



Ανάλογη έρευνα και μελέτη των δεδομένων έχει γίνει και για την κατάσταση στα νησιά της παραμεθορίου και τον εναέριο χώρο από τον οποίο θα περάσουν τα ελικόπτερα.



Ξεκινώντας από τις ακτές της Τουρκίας, οι τέσσερις ομάδες θα ξεκινήσουν από δύο διαφορετικές τοποθεσίες των τουρκικών ακτών.



Έτσι, η ομάδα που έχει αποστολή την κατάληψη του αεροδρομίου της 135 ΣΜ και της 22ης Μοίρας των πυραύλων Patriot PAC3, θα ξεκινήσει από τη βάση του Μπαλικεσίρ με κατεύθυνση τη νήσο Τένεδο, στα πλαίσια μίας άσκησης που έχει πραγματοποιηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και θεωρείται πια ρουτίνα από τους Έλληνες ελεγκτές αεράμυνας.



Η απόσταση μεταξύ της βάσης του Μπαλικεσίρ και της Τενέδου είναι 162 χλμ και τα ελικόπτερα μπορούν να πετάξουν χωρίς περιορισμούς για την απόκρυψη του ίχνους τους, με οικονομική ταχύτητα και με χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.



Στο νησί, μόλις τα ελικόπτερα προσγειωθούν, επιβιβάζονται άμεσα οι καταδρομείς που έχουν μεταφερθεί ημέρες πριν στο νησί μυστικά, ντυμένοι σαν πολίτες. Άλλωστε, ο αριθμός τους δεν είναι μεγάλος.



Για την αποστολή αυτή χωρίζονται σε δύο υποομάδες και θα εμπλακούν 2 ελικόπτερα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, τα οποία θα λειτουργούν ως καθοδηγητές της ομάδας των ελικοπτέρων που ακολουθούν χάρη στο Radar και τα ηλεκτροπτικά συστήματα με τα οποία είναι εξοπλισμένοι.



Η ομάδα ελικοπτέρων που ακολουθεί αποτελείται από 9 AS-532 U2 Cougar Mk2 και 5 AS-532 Α2 Cougar Mk2. Συνολικά, η δύναμη αυτή κρούσης αποτελείται από 300 άνδρες πλήρως εξοπλισμένους και άρτια εκπαιδευμένους χάρη στις επιχειρήσεις που διεξάγει ο τουρκικός Στρατός στην νοτιοανατολική Τουρκία τα τελευταία 25 χρόνια.



Για την προστασία και την υποστήριξη της ομάδας αυτής, η Τούρκοι επιτελείς έχουν επιλέξει 4 από τα νεοπαραληφθέντα επιθετικά αναγνωριστικά ελικόπτερα Τ-129, τα οποία με το συνδυασμό του φορτίου τους, που αποτελείται από τα αντιαρματικά βλήματα UMTAS, τις κατευθυνόμενες με Laser ρουκέτες Cirit και τα βλήματα αέρος-αέρος Stinger, μπορούν να παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη στους καταδρομείς τόσο κατά τη φάση της πτήσης προς το στόχο, όσο και κατά την προσέγγιση και αποβίβαση τους.



Η δεύτερη ομάδα έχει ως στόχο της το Radar της 7ης ΜΣΕΠ και τη βάση του Πολεμικού Ναυτικού στα νότια του νησιού, με τους πυραύλους επιφανείας-επιφανείας MM-40 Exocet που βρίσκονται σε αυτή.



Η δύναμη αυτή αποτελείται από 2 ελικόπτερα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, 9 AS-532 U2 Cougar Mk2 και 1 AS-532 Α2 Cougar Mk2 και 4 επιθετικά ελικόπτερα Τ-129. Σε περίπτωση που υπάρξει πρόβλημα με τη διαθεσιμότητα των ελικοπτέρων, οι Τούρκοι επιτελείς έχουν προβλέψει να υπάρχουν 3 και 3 ελικόπτερα τύπου AS-532 U2 Cougar Mk2 σε ετοιμότητα για άμεση αντικατάσταση για κάθε ομάδα.



Όμοια και για την περίπτωση των Τ-129 υπάρχει πρόβλεψη για 2 ακόμα ελικόπτερα έτοιμα να δράσουν ανά πάσα στιγμή. Το δεύτερο κύμα, όπως έχει αναφερθεί παραπάνω, θα αποτελείται από τα 10 S-70A28D ASAM, S-70A28 Blackhawk CSAR και S-70D28 Blackhawk CSAR.



Το δεύτερο κύμα θα ακολουθήσει την ίδια πορεία των δύο προηγούμενων ομάδων με χρονική καθυστέρηση μίας ώρας, μοιρασμένα σε 8 ελικόπτερα για την 135 ΣΜ και την 22η Μοίρα Patriot PAC3 και τα υπόλοιπα 2 για τη βάση Radar και τη βάση του Πολεμικού Ναυτικού με τους πυραύλους επιφανείας-επιφανείας MM-40 Exocet.



Ενώ τα υπόλοιπα 6 ελικόπτερα AS-532 U2 Cougar Mk2 που ανήκουν στην εφεδρεία θα αξιοποιηθούν κατάλληλα από το επιτελείο που συντονίζει την επιχείρηση ανάλογα με την πορεία αυτής.



Η πορεία που θα ακολουθήσουν τα ελικόπτερα αυτής της ομάδας θα είναι σαφώς πιο δύσκολη και πιο επικίνδυνη. Ξεκινώντας από την περιοχή απέναντι από την Χίο, η ομάδα αυτή θα πρέπει να ακολουθήσει μία πορεία μεταξύ των νήσων Χίου και Λέσβου.



Και οι δύο ομάδες θα πρέπει να έχουν τον απόλυτο συγχρονισμό, ενώ οι πληροφορίες που οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών και η ΜΙΤ έχουν συλλέξει έχουν αξιοποιηθεί κατάλληλα. \



Με βάση τις πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί για τη Σκύρο και τις αντίστοιχες για τα παρατηρητήρια της Χίου και της Λέσβου, οι Τούρκοι σχεδιαστές της επιχείρησης γνωρίζουν ποιά παρατηρητήρια υπολειτουργούν, λόγω τεχνικών προβλημάτων ποιά δεν λειτουργούν διότι δεν υπάρχουν τα ανταλλακτικά που θα έπρεπε να είναι διαθέσιμα άμεσα, τί δυνατότητες έχουν αυτά που δουλεύουν, ποιά είναι τα τυφλά σημεία και τέλος, ποιοί είναι οι χρόνοι αντίδρασης των παρατηρητηρίων μόλις εντοπίσουν κάποιο στόχο.



Η χρονομέτρηση των αντανακλαστικών του ελληνικού συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης είναι βασικός παράγοντας στο σχεδιασμό τους. Η αντίληψη της κατάστασης από τους Έλληνες Επιτελείς είναι επίσης ένας παράγοντας που θα επηρεάσει τον τελικό σχεδιασμό. Η πορεία και η συχνότητα των περιπολιών των ελληνικών σκαφών είναι ακόμα μια σημαντική παράμετρος, αφού τα τουρκικά ελικόπτερα



θα πρέπει να πετούν χαμηλά. Όλα αυτά συγκεντρώνονται και αξιολογούνται σε συνδυασμό με τον φάκελο των ελληνικών ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών που τον έχουν ετοιμάσει πολύ καιρό νωρίτερα. Όσον αφορά τις συνεχόμενες ασκήσεις στο Αιγαίο, αυτές δεν ήταν τίποτα άλλο από πρόβες της επιχείρησης.



Το μόνο που λείπει είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή, η οποία εξαρτάται από τον καιρό αλλά και από την κατάσταση των ελληνικών δυνάμεων πάνω στα τρία νησιά. Η χρονική περίοδος είναι συγκεκριμένη, από τις αρχές Δεκεμβρίου μέχρι τα τέλη Μαρτίου και αυτό γιατί τότε δεν υπάρχει στην περιοχή η δύναμη της Frontex που περιπολεί συνεχώς με πτητικά και θαλάσσια μέσα. Παράλληλα την περίοδο αυτή, οι καιρικές συνθήκες είναι σε γενικές γραμμές δυσμενείς, γεγονός που διευκολύνει τις πτήσεις ελικοπτέρων σε χαμηλό ύψος πάνω από τη θάλασσα,



χωρίς να μπορούν να γίνουν αντιληπτά λόγω του περιορισμού της απόδοσης των εχθρικών συστημάτων Radar. Ο λόγος είναι απλός: ο υψηλός κυματισμός της θάλασσας και το θαλάσσιο σπρέι που προκαλείται από τον ισχυρό άνεμο, αυξάνει το θόρυβο υποβάθρου του Radar και περιορίζει δραστικά την πιθανότητα ανίχνευσης του ελικοπτέρου από τον αισθητήρα, ειδικά όταν αυτό πετά χαμηλά κάτω από το επίπεδο των 100 μέτρων.



Αν σε αυτό προσθέσουμε και την χαλάρωση που υπάρχει κατά τη διάρκεια της νύκτας, ιδιαίτερα εν μέσω κακοκαιρίας, τότε οι πιθανότητες να περάσουν τα ελικόπτερα απαρατήρητα αυξάνονται.



Μία τελευταία παράμετρος που οι Τούρκοι σχεδιαστές έλαβαν υπόψη τους είναι το γενικότερο κλίμα χαλάρωσης που υπάρχει στις ελληνικές μονάδες τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές.



Όλοι αυτοί οι παράγοντες, δηλαδή, η παραπλάνηση με τις επαναλαμβανόμενες τουρκικές ασκήσεις στην Τένεδο, τα τεχνικά προβλήματα και οι παραλείψεις στα ελληνικά παρατηρητήρια, η γνώση των τυφλών σημείων αυτών, η γνώση των ρυθμών αντίδρασης του ελληνικού μηχανισμού έγκαιρης προειδοποίησης, οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες και οι επιπτώσεις αυτών στους αισθητήρες, αλλά πάνω από όλα η αντίληψη που υπάρχει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί ποτέ, εγγυώνται το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα, αν δεν γίνουν λάθη από τουρκικής πλευράς.



Αργά το βράδυ ενός Σαββάτου του Ιανουαρίου, οι δύο ομάδες ελικοπτέρων ξεκινούν από τις βάσεις εξορμήσεώς τους με δύσκολες καιρικές συνθήκες. Τα εξοπλισμένα με ηλεκτροπτικά συστήματα και κατάλληλα για χαμηλές πτήσεις κατά τη διάρκεια της νύκτας ελικόπτερα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, πετούν μπροστά οδηγώντας τα υπόλοιπα ελικόπτερα του σχηματισμού που ακολουθούν.



Η πτήση γίνεται στα 50 με 70 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα ελληνικά Radar δυσκολεύονται να εντοπίσουν με ακρίβεια τα ίχνη των ελικοπτέρων, αφού λόγω του καιρού και των κυμάτων που φτάνουν μέχρι και τα 4+ μέτρα οι ψευδοσυναγερμοί είναι συνεχείς.



Άλλωστε, οι Τούρκοι χειριστές των συστημάτων ECM από την τουρκική ακτή παρεμβάλουν με ηλεκτρονικό θόρυβο τα ελληνικά Radar δημιουργώντας κάποιο προβληματισμό στους Έλληνες χειριστές, αλλά τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, τέτοια περιστατικά έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν.



Το προσωπικό των παρατηρητηρίων έχουν λουφάξει λόγω του κρύου και του ανέμου. Οι ομάδες των ελικοπτέρων ξέρουν από πού να περάσουν, αφού οι υπηρεσίες πληροφοριών έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους.



Είναι Σάββατο βράδυ, Ιανουάριος με άσχημο καιρό και όσοι έχουν έξοδο διασκεδάζουν στα μαγαζιά των νησιών. Όσοι έχουν υπηρεσία απλά περιμένουν να περάσει η ώρα για να πάνε να ξεκουραστούν.



Η κούραση της εβδομάδας αρχίζει σιγά-σιγά να βαραίνει τα μάτια των ατόμων που έχουν βάρδια εκείνη τη νύκτα. Τα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού περιμένουν την επόμενη μέρα για να συνεχίσουν τις περιπολίες τους.



Άλλωστε ποιό τουρκικό σκάφος ή δουλέμπορος θα τολμούσε να βγει στην θάλασσα με αυτό τον καιρό (σ.σ.: θυμηθείτε την κρίση στην Κάλυμνο που είχε αποκαλύψει το defencenet.gr και είχε διαψεύσει το ΓΕΕΘΑ για να την επιβεβαιώσει λίγο πριν φύγει ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Δ.Αβραμόπουλος: Σε μια νύχτα με εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες είχε συμβεί...).



Όσον αφορά τα μεγάλα εμπορικά πλοία, το ηλεκτροπτικό σύστημα των ελικοπτέρων Yarasa μπορεί να τα εντοπίσει με μεγάλη ευκολία από μεγάλη σχετικά απόσταση και να τα αποφύγουν.



Όλα τα ελικόπτερα πετούν με σιγή ασυρμάτου αξιοποιώντας τις διόπτρες νυκτερινής όρασης AN/AVS-6 και φυσικά ακολουθώντας το πρωτοπόρο S-70A28Y Blackhawk/YARASA, το οποίο είναι και το πλέον κατάλληλο για αυτή την αποστολή, για αυτό άλλωστε ονομάζεται και YARASA, που σημαίνει νυχτερίδα στα τουρκικά.



Μετά από 50 λεπτά πτήσης, η πρώτη ομάδα ελικοπτέρων που ξεκίνησε από την Τένεδο θα βρίσκεται πλησίον του στόχου της.



Τα λιγοστά φώτα της 135 ΣΜ αρχίζουν να λαμπιρίζουν στα AN/AVS-6. Η δεύτερη ομάδα ελικοπτέρων χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να φτάσει στο στόχο της, επειδή ξεκίνησε από τη βάση των πεζοναυτών στην Φώκεα.



Ουσιαστικά, η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων είναι πολύ μικρή, μόλις 10 λεπτά περισσότερο χρόνο πτήσης για τη δεύτερη ομάδα για αυτό και αναχώρησε από την βάση των πεζοναυτών λίγο νωρίτερα.



Πετώντας χαμηλά στα 50 μέτρα τα ελικόπτερα διασχίζουν το 46 χλμ. πλάτους πέρασμα μεταξύ της Λέσβου και της Χίου κατευθυνόμενη προς τη Σκύρο.



Μετά από μία πτήση χωρίς εκπλήξεις, μόλις οι δύο ομάδες ελικοπτέρων έφτασαν στους στόχους τους, αντιμετώπισαν αυτό που περίμεναν. Πλήρη ησυχία, όπως αρμόζει σε ένα Σαββατόβραδο στις στρατιωτικές μονάδες.



Στην 135 ΣΜ τα ελικόπτερα προσεγγίζουν την περιοχή πλησίον των καταλυμάτων και προσγειώνονται στα χωράφια που βρίσκονται μεταξύ του Διοικητηρίου και της θάλασσας. Τούρκοι βατραχάνθρωποι που έχουν μεταφερθεί στην περιοχή με υποβρύχιο έχουν εξοντώσει τις φρουρές που βλέπουν προς τη θάλασσα, καθαρίζοντας το χώρο για την προσγείωση των ελικοπτέρων.



Άλλα ελικόπτερα προσγειώνονται πλησίον των εγκαταστάσεων της ΜΑΦ και καταλαμβάνουν τα αντιαεροπορικά στοιχεία. Μία άλλη ομάδα προσγειώνεται πλησίον του Κέντρου Επιχειρήσεων εξουδετερώνοντας τις τηλεπικοινωνίες.



Μία άλλη ομάδα προσγειώνεται κοντά στην είσοδο της μονάδας για να αποκόψει την μονάδα από τον υπόλοιπο νησί. Συνολικά, 9 ελικόπτερα AS-532 U2 Cougar Mk2, ένα AS-532 Α2 Cougar Mk2 και ένα ελικόπτερο S-70A28Y Blackhawk/YARASA θα προσγειωθούν εντός του χώρου της βάσης, ενώ τα υπόλοιπα ελικόπτερα, ένα S-70A28Y Blackhawk/YARASΑ



και 3 ελικόπτερα AS-532 Α2 Cougar Mk2 θα προσγειωθούν στο χώρο της 22ης Μοίρας Patriot. Τέλος, ένα ακόμα ελικόπτερο AS-532 Α2 Cougar Mk2 προσγειώνεται στο χώρο πλησίον του πύργου ελέγχου κοντά στην 22η Μοίρα, ολοκληρώνοντας την κατάληψη του αεροδρομίου.



Συνολικά, 300 άνδρες τρέχουν με ενθουσιασμό να αιφνιδιάσουν το ανήμπορο να αντιδράσει προσωπικό της μονάδας.



Η αντίσταση στο έδαφος ελάχιστη.



Οι φρουροί εξουδετερώνονται εύκολα από τους Τούρκους βατραχανθρώπους που έχουν ξεκινήσει από νωρίς τη διείσδυση στο νησί. Κάποιες αψιμαχίες από σκοπούς που δεν εξουδετερώθηκαν θα καμφθούν εντός ολίγων λεπτών από υπέρτερα εξοπλισμένους και εκπαιδευμένους άντρες. Έτσι ή αλλιώς στο νησί δεν υπάρχει στρατιωτική φρουρά.



Ναύτες και σμηνίτες που απλώς περίμεναν να πάρουν το απολυτήριο της εξάμηνης θητείας τους...



Εγκαταστάσεις ανατινάσσονται. Άλλωστε, τα Τ-129 επιτηρούν την περιοχή της επιχείρησης...



Ο αιφνιδιασμός είναι τέλειος. Τα συστήματα αεράμυνας της μονάδας δεν αντέδρασαν γιατί πολύ απλά για κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνος και προειδοποίηση και δεν υπάρχει κανένα από τα δύο.



Λίγα χιλίομετρα πιο νότια, η 7η ΜΣΕΠ θα έχει την ίδια μοίρα, αφού το S-70A28Y Blackhawk/YARASA και τα 5 AS-532 U2 Cougar Mk2 έχουν αποβιβάσει τους καταδρομείς που μετέφεραν.



Οι 110 άνδρες της δεύτερης υποομάδας θα αντιμετωπίσουν μία σαφώς μικρότερη δύναμη ανδρών στη βάση του Radar, οι οποίοι θα προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς έχει συμβεί.



Ούτε αντιαεροπορικά πυροβόλα, ούτε πύραυλοι Stinger έχουν βγει από τις αποθήκες για να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα, γιατί πολύ απλά κανείς δεν θα μπορεί να πιστέψει ότι Σάββατο βράδυ ένας λόχος καταδρομών διέσχισε το Αιγαίο και βρέθηκε στην αυλή της Αθήνας, μόλις 130 χλμ από την Ομόνοια!



Βέβαια, ποτέ δεν έβγαιναν τα συστήματα κατά την διάρκεια της νύκτας από τις αποθήκες. Λιγότερη φθορά, λιγότερος φόβος για ατυχήματα.



Ανάλογη έκπληξη θα νοιώσουν και οι ναύτες της βάσης του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίοι βλέπουν τα ελικόπτερα το ένα μετά το άλλο, να προσγειώνονται σε αυτή την απόμερη περιοχή του νησιού.



Άλλοι 110 άνδρες από τα S-70A28Y Blackhawk/YARASA, 4 AS-532 U2 Cougar Mk2 και το μοναδικό AS-532 Α2 Cougar Mk2 εξορμούν προς τους κοιτώνες και τα υπόστεγα που φυλάσσονται οι πολύτιμοι πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας MM-40 Exocet. Οι Τούρκοι κομάντος βάλλουν με μικρές ριπές και εξουτερερώνουν όσους δεν είχαν εξοντώσει οι ομάδες αναγνώρισης.



Με εκρηκτικά ανοίγουν τις θύρες των εγκαταστάσεων που έχουν προλάβει να κλειδωθούν και εισέρχονται στο εσωτερικό τους.



Την ίδια στιγμή, μία άλλη δύναμη με 7 ελικόπτερα S-70A28 CSAR και 1 ελικόπτερο S-70A28D ASAM και με την υποστήριξη 4 AH-1W, καταλαμβάνει δύο μικρά κατοικημένα νησιά στην περιοχή της Δωδεκανήσου, στα οποία συναντά σχετική αντίσταση από τις τοπικές φρουρές.



Οι 88 άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων με την υποστήριξη των 4 AH-1W καταστέλλουν όποια αντίσταση βρίσκουν μπροστά τους, χάρη πρωτίστως στον αιφνιδιασμό και δευτερευόντως στην ανώτερη ισχύ πυρός που παρέχουν τα επιθετικά ελικόπτερα.



Ο πανικός που κυριεύει τους κατοίκους της περιοχής θα είναι ο καλύτερος σύμμαχος για την επιτυχία του τουρκικού εγχειρήματος στα Δωδεκάνησα. Οι σκηνές των πρώτων Ελλήνων προσφύγων από το 1964, θα σοκάρουν την ελληνική κοινωνία, η οποία μουδιασμένη, όπως και τη νύχτα των Ιμίων, θα ζητά απαντήσεις.



Ο κύβος ερρίφθη. Τρία ελληνικά νησιά έχουν καταληφθεί, μαζί με το στρατιωτικό υλικό και το προσωπικό που επάνδρωνε τις βάσεις και τις φρουρές των νησιών. Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο, η κοινωνία έχει παγώσει, οι Ένοπλες Δυνάμεις ακόμα να συνέλθουν από το σοκ.



Όλοι αναζητούν μία λύση άμεσα, αλλά το ζήτημα είναι λύση για πού, για ποιο νησί. Για τη Σκύρο ή για τα δύο άλλα νησάκια στα Δωδεκάνησα που έχουν καταληφθεί από τους Τούρκους κομάντος;".



Για όποιον νομίζει ότι το παραπάνω σενάριο είναι εφιαλτικό, τότε καλό είναι να ξυπνήσουμε και να δούμε που βρισκόμαστε και ταυτοχρόνως να απομονώσουμε εκείνους τους πολιτικούς που με δηλώσεις τους ευνουχίζουν την βούληση των ΕΔ να αντισταθούν στην τουρκική απειλή...



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr








from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/ZGCOdVfZ9l0/blog-post_228.html

via IFTTT

Τρελό βίντεο:Μαγιάτικο με πετονιά στο ένα μέτρο βάθος!!!





Ένα μεγάλο μαγιάτικο με ένα αγκίστρι και μια πετονιά στο ένα μέτρο.Καρτέρι, μικρόψαρα, καλό πόστο,ρεύμα και άλλα πολλά σκεφτόμαστε όταν πηγαίνουμε για ψαροντούφεκο και ο τύπος μας έβαλε τα γυαλιά.



Δεν γνωρίζουμε σε ποιο μέρος είναι, όμως μπράβο του που το ελευθέρωσε.



Τελικά η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο στο ψάρεμα…



http://www.psarema.info/









from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/gFzlbpxIxNc/blog-post_361.html

via IFTTT

Δεν μπορούσε να σταθεί άλλο η Πόλις...




σχόλιο Γ.Θ : Δεν πρέπει να υπάρξει Ρωμιός που να μην διαβάσει αυτό το κείμενο...



Kείμενο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία, για τον μέγα δούκα της Πόλης τις μέρες της Άλωσης, Λουκά Νοταρά.Επέζησε από την σφαγή και είχε τεθεί σε κατ΄οίκον περιορισμό.΄Μερικές μέρες μετά την Άλωση και πάνω στο γλέντι ο πορθητής Μωάμεθ ζήτησε να του φέρουν τον μικρό γιό του Νοταρά για να ασελγήσει πάνω του κατά τα οθωμανικά έθη.



Ο Νοταράς αρνήθηκε και τότε ο Μωάμεθ τον αποκεφάλισε, αφού πρώτα είχε θανατώσει με τον ίδιο τρόπο τους δύο γιούς του μπροστά στα μάτια του, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος ο Νοταράς για να μη δειλιάσουν και αλλαξοπιστήσουν.







«Σύννους και βλοσυρός καθόταν ο Λουκάς Νοταράς στο τρίκλινον του οίκου του, βυθισμένο κι αυτό σ' ένα ζοφερό ημίφως.

Εσπερινός κι έδυε η τρίτη ημέρα της σφαγής, αμέ να 'ρθεί η νύχτα να σταματήσει, κατά τα ειωθότα, το κακό κι όποια ψυχή γλύτωσε, εγλύτωσε...

Σκοτεινός στην όψη ο κυρ Λουκάς Νοταράς, κρύωνε μέσα στη μεταξωτή του ρόμπα· παρ' ότι Ιούνιος πλέον, το μαγκάλι στα πόδια του τραπεζιού δίπλα του αναμμένο από νωρίς. Ομως ούτε την κρύα καρδιά του άρχοντα Νοταρά μπορούσε να ζεστάνει ούτε με τη θαλπωρή του να αποδιώξει το γκρίζο ψύχος που σκέπαζε το ευρύχωρο δωμάτιο, λες κι εκεί μαζεύονταν βρίσκοντας καταφύγιο τα φαντάσματα όσων ακόμα οι Τούρκοι έσφαζαν στους δρόμους της αιμάσουσας Βασιλεύουσας.

Οι οιμωγές των τελευταίων -άμποτες να 'ταν οι τελευταίοι νεκροί- μπερδεύονταν με τις σκέψεις του κυρ Λουκά Νοταρά και τις έκαναν ακόμα πιο θολές. Ετσι κι αλλοιώς σε βαθειά σύγχιση διατελούσε ο Συγκλητικός, σκόρπιες οι σκέψεις του, μία τον πήγαιναν εδώ μία τον έφερναν απ' αλλού, δεν μπορούσε να τις συγκεντρώσει σε μια σειρά ορθή, κάπου ο νους του να οδηγηθεί και τα αισθήματά του να βρουν σχήμα και τάξη.

Τι άλλο δηλαδή να είχε κάμει;

Δεν μπορούσε να σταθεί άλλο η Πόλις.

Θυμήθηκε τις τελευταίες ορμήνειες του Γεμιστού στον Παλαιολόγο: "διδάσκεται η ανδρεία· και η αρετή διδάσκεται". Κουβέντες.

Δεν μπορούσαν άλλο οι Γραικοί· έπρεπε να μετρήσουν τα πράγματα, αν δουν τι θα μπορούσε να σωθεί. Πώς θα συνεχίσει το Γένος, να μη χαθεί. Αυτό έκανε και ο κυρ Λουκάς Νοταράς. Τα μέτρησε

τα πράγματα. Ας δούμε το εφικτό. Δεν υπήρχε μόνον η μαύρη πλευρά των πραγμάτων. Δεν ήταν απολύτως ξένος ο Αμιράς, ρωμιάς μάνας παιδί ήταν. Αλλωστε στα πόδια του τον μεγάλωσε ο κυρ Νοταράς τον τωρινόν Πορθητή. Πρώτος στα ελληνικά ο μικρός πρίγκηπας, πρώτος στ' άρματα, δεύτερη πατρίδα του η Πόλη, όπως όλων εξάλλου των Οσμανλήδων πριγκήπων που έρχονταν από γενιές τώρα στην Κωνσταντίνου Πόλη να λάβουν μόρφωση.

Μόνον που ο Μωάμεθ διέφερε! Αητός στα φερσίματα, γεράκι το μάτι του, λιοντάρι στα αθλήματα, θεριό σε όλα του. Αχόρταγος. Εβλεπε την Πόλη γύρω του και την έπαιρνε.

Να 'ταν Χριστιανός, αναστέναζε ο Νοταράς, να 'ταν Χριστιανός ένα τέτοιο πριγκηπόπουλο και η άπαρτη Πόλη θα ζούσε άλλα χίλια χρόνια.

Φρούδες ελπίδες. Φενάκες. Οι καλύτεροι των Χριστιανών πριγκήπων ήδη υπηρετούσαν υπό τους Οσμανλήδες απ' τον καιρό των πατεράδων τους. Ηταν γραφτό να γίνει ό,τι έγινε.

***

Ανάσαινε βαρειά και βαρειανάσαινε ο Νοταράς, φύσαγε ξεφύσαγε και συγχιζότανε. Χίλιες φορές τα είχαν κουβεντιάσει όλα αυτά με τον Σχολάριο κι άλλους άρχοντες -δεν γυρνούσε το ποτάμι πίσω.

Εις μάτην ο Παλαιολόγος! Κι όλες του οι προσπάθειες με τους Φράγκους - νταραβέρια με φίδια. Οι Φράγκοι! αυτοί οι δαίμονες που έκαναν την Πόλη χοιροστάσιο! σαν την πίστη τους! Αυτά τα αντίχριστα σερπετά που να τους κάψει ο Θεός όταν κοπάσει η οργή του με τις δικές μας αμαρτίες.

Απ' το ένα στ' άλλο πέταγε ο νους του Λουκά Νοταρά. Οχι δεν ήθελε η Πόλη να τουρκέψει. Μα αν γινόταν το κακό, έπρεπε να βρεθεί μια άκρη, κάποιοι να φέρουν τον Σουλτάνο από δρόμο. Εκτός απ' την πίστη σ' όλα τα άλλα Ρωμαίος ήταν, στην ελληνική λαλιά κυβερνάνε και οι Οσμανλήδες· Χριστιανούς κυβερνάνε. Σουλτάνος για τους Τούρκους, βασιλιάς για τους Ρωμαίους, κάπως θα διευθετηθεί το πράγμα, δεν θα χαθούμε, δεν πρέπει να χαθούμε, δεν το θέλει κι ο Θεός. Υπάρχει ελπίδα.

Στέναζε ο κυρ Λουκάς Νοταράς. Δάκρυσε. Κόκκινα τώρα απ' το αίμα τα κόκκινα αρβυλίδια του Παλαιολόγου, τον στοίχειωναν. Βρήκαν το σώμα του νωρίς-νωρίς οι Τούρκοι· και το έδειχναν στην Πόλη, να αποσώσουν τις ελπίδες των Ρωμαίων. Πέφτει και η νύχτα να τελειώσει η σφαγή, να πάρει την Πόλη στα χέρια του ο Σουλτάν Μεχμέτ, να μπει τάξη, να ξαναρχίσουμε...

***

Λίγες μέρες μετά, άδειο από σκέψεις το κεφάλι του κυρ Νοταρά, ότι κομμένο και πεταμένο στους δρόμους.

Δεν ήταν τιμή για τον Συγκλητικό Νοταρά οι κόρες του και τ' αγόρια να κορέσουν το κρεβάτι του Σουλτάνου;

-Καλά! Χαλάστε τον.



Καμμιά πρεμούρα για φερσίματα βασιλιά δεν είχε ο Σουλτάνος. Σιγά τους καίσαρες και τα λοιπά αποκαΐδια της ιστορίας. Ξεμωράματα. Από κάτι τέτοια κατάντησαν έτσι οι ρωμιοί. Ψωροφαντασμένοι και ψηλομύτηδες, καλά κάνανε κάποτε οι βασιλιάδες τους και τους κόβανε τη μύτη...



Τώρα, καλό είναι να τους κόβουμε τη γλώσσα -ροδάνι πάει.



Και το κεφάλι -άδειο είναι...».
σχόλιο Γ.Θ : Μια σημαντική ανακρίβεια έχει αυτό το κείμενο. Δυστυχώς μόνο μία.

Ο παιδεραστής σουλτάνος τους δεν ήταν καθόλου ικανός. Απεναντίας. Όταν πρωτοανάλαβε τον σουλτανικό θρόνο, κόντεψε να εξαφανίσει το σουλτανάτο του από το χάρτη λόγω ανικανότητος και αν ο παραιτηθείς από τον θρόνο πατέρας του δεν επανερχόταν στην διοίκηση των οθωμανών, η ιστορία θα είχε γραφτεί αλλιώς.

Οπότε στο σημείο που αναφέρει ότι με τον μεχμέτ το Βυζάντιο θα ζούσε άλλα 1000 χρόνια, ξεχάστε το. Με την Μετάνοιά μας και την εν Χριστώ Ρωμαίικη ζωή μας σίγουρα... και όχι μόνο 1000 χρόνια.

Κατά τα άλλα και ειδικά στις τελευταίες εκείνες γραμμές που όλοι πονέσαμε, θα βρείτε αλήθειες που πονάνε. Είμαστε εγωιστές οι Έλληνες. Ίσως οι μεγαλύτεροι και ίσως για αυτό έχουμε καταστραφεί τόσες φορές ως φυλή... Ο εγωισμός μόνο συμφορές φέρνει.






http://trelogiannis.blogspot.gr/

http://misha.pblogs.gr/

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/









from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/4HDNdQOzkrE/blog-post_948.html

via IFTTT

Οι Θερμοπύλες του Μοριά- η έσχατη αντίσταση του Παπαφλέσσα.



Τα οστά του Παπαφλέσσα.



Το περιβόητο Εκτελεστικό, με πρόεδρο το Γ. Κουντουριώτη και γραμματέα τον Μαυροκορδάτο, άρχισε να συζητά πως ο μόνος τρόπος για ν’ αντιμετωπιστεί ο Ιμπραήμ ήταν να σχηματιστεί, με τα χρήματα του δεύτερου δανείου των δυο εκατομμυρίων λιρών, μισθωτός στρατός στην Αμερική που θα ερχόταν να πολεμήσει στην Ελλάδα!



Ωσάν ο Ιμπραήμ θα καρτέραγε να φτιαχτεί πριν ο στρατός, να μεταφερθεί, με Ιστιοφόρο τότε, από τα πέρατα του κόσμου στον τόπο μας κι έπειτα να μας πολεμήσει. Ή εξωφρενική αυτή πρόταση βρίσκει, σωστά, τούτη δω την κριτική του Κόκκινου: «Το πράγμα φανερώνει μέχρι ποίου σημείου δεν αντελαμβάνοντο την φοβερά πραγματικότητα οι αποκλείοντες την ληψιν σοβαρών στρατιωτικών μέτρων εντός αυτής της Πελοποννήσου δια της χρησιμοποιήσεως των εις την φυλακην ή υπό καταδίωξιν Πελοποννησίων αρχηγών, διότι αυτοί ήσαν οι συζητουντες την μετάκλησιν ξένου στρατού, ανυπάρκτου ακόμη, προς αντιμετώπισιν του Ίμβραήμ».





Aν όμως οι ανώτατοι τότε άρχοντες, το Εκτελεστικό, δεν ήθελε να καταλάβει ο,τι καταλάβαιναν και οι πιο απλοί άνθρωποι, πως μπροστά στον τρομερό κίνδυνο έπρεπε να ξεχαστούν τα πολιτικά πάθη και οι Έλληνες, ενωμένοι, ν’ αντιβγούν στο νέο και τόσο επίφοβο εχθρό, ευτυχώς βρέθηκαν, μέσα στην ίδια την κυβέρνηση, άλλοι που συνειδητοποίησαν το χρέος τους προς την πατρίδα. Ανάμεσα σ’ αυτούς, πρώτος και πιο δυναμικός, ξεχώρισε ο Παπαφλέσσας που ήταν τότε υπουργός των Εσωτερικών, ο οποίος είχε βυθιστεί στις πολιτικές δολοπλοκίες και στους εμφύλιους σπαραγμούς ως το λαιμό. Είχε κατεβεί και το τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας του κακού. Μα μπρος στη νέα συμφορά που χτύπαγε την επανάσταση, ξαναβρήκε τον καλύτερο εαυτό του τον Παπαφλέσσα της συνέλευσης της Βοστίτσας. Και τότε όχι μονάχα διακήρυξε πως χρειαζόταν να δοθεί αμνηστία στους φυγάδες – Ζαΐμη, Λόντο, Νικηταρά – και στους φυλακισμένους, μα κι αποφάσισε πως τα λόγια δεν έφταναν. Χρειαζόταν ή άμεση ενάντια στον Ιμπραήμ δράση. Και την πήρε πάνω του. Παράτησε το μικρόψυχο και κολασμένο από τις ενέργειες της ανάξιας κυβέρνησης Ανάπλι κι έφυγε, στα τέλη του Απρίλη, να ξεσηκώσει το Μοριά ενάντια στον ‘Ιμπραήμ.

Εκείνες τις μέρες είχε φτάσει στ’ Aνάπλι ο Γάλλος στρατηγός Ρός, σταλμένος από το φιλελληνικό κομιτάτο του Παρισιού. Του είχε ανατεθεί ή μυστική πολιτική αποστολή να πείσει τους Έλληνες, Όταν θα αποχτούσαν την ανεξαρτησία τους, να γυρέψουν για βασιλιά το δούκα του Νεμούρ. Ό Παπαφλέσσας φεύγοντας από τ’ Ανάπλι πήρε μαζί του τον υπασπιστή του Γάλλου στρατηγού, αν και ήτανε αντίθετος στις προσπάθειες που γίνονταν ν’ αποχτήσει ή Ελλάδα ξένο βασιλιά. Σύμφωνα με τον Σπηλιάδη έλεγε: «Και τι θα σημαίνω εγώ πλέον εις την Ελλάδα εάν έλθει βασιλεύς; Και δεν θα πνίξει ο βασιλεύς τον σπόρον της ελευθερίας, δια την οποίαν απολλύμεθα οι Έλληνες; Και θα δυνηθωσι πλέον ούτοι ν’ αποσείσωσι τον ζυγόν βασιλέως πεπολιτισμένου, και να μη διατρέξωσι κινδύνους φοβερωτέρους ή τους σημερινούς;» Κι ο Σπηλιάδης προσθέτει: «Και ίσως είχε δίκαιον».



Ό Παπαφλέσσας από τ’ Aνάπλι τράβηξε για την Τριπολιτσά και μέσα στις τρεις μονάχα μέρες που έμεινε σ’ αυτή σχημάτισε τον πυρήνα του εκστρατευτικού του σώματος. Στις εκκλήσεις που έκανε πρόστρεξαν καπεταναίοι κι αγωνιστές από την Αργολίδα, το Λεβίδι, τις Κερασιές κι από τον κάμπο της Τριπολιτσας. Hταν ίσαμε εφτακόσιοι.

Aπό την Τριπολιτσα πήγε στο Λεοντάρι, όπου έσμιξαν μαζί του ο ανεψιός του Δημήτρης Φλέσσας, μ’ εκατόν πενήντα παλικάρια, ο Α. Κουμουνδούρος, ο Παν. Μπούρας, ο Αδαμάκης Aποστολόπουλος κι ο Aν. Κουλοχέρας με τους νταϊφάδες τους. ‘Ύστερα από δύο μέρες έφτασε στους Λάκκους. ‘Εκεί δυνάμωσαν το στράτευμά του ο Γιώργης Μπουτος από το Μελιγαλα κι ο Καρακίτσος από το Κατσαρο. Κίνησε για τη Φρουτζάλα. Σ’ αυτή συναντήθηκε με τους άοπλους αγωνιστές του Νιόκαστρου και με τον Μανιάτη Μούρτζινο. Ό τελευταίος, αν και φίλος του, αρνήθηκε να τον βοηθήσει όπως μια ανεψιά του Παπαφλέσσα, ή κόρη του Νικήτα, είχε παντρευτεί έναν από τους θανάσιμους τοπικούς εχθρούς του, τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη.

Ό Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης βρισκόταν στο χωριό Κουφάρι της Μεσσηνίας, κατάκοιτος από ποδάγρα. Σαν έμαθε πως έρχεται με στράτευμα ο Παπαφλέσσας του έγραψε θερμό γράμμα, όπου σ’ αυτό του έλεγε πως ο ‘Ιμπραήμ «είναι άλλος Ναπολέων ή Πύρρος της Ηπείρου, και τέλος, ότι είναι ανάγκη να δυνηθεί κατά πρώτον να τον πολεμήσει, εί δε μή τετέλεσται, το έθνος χάνεται».

Μαθαίνει πως ή κυβέρνηση αποφάσισε ν’ αμνηστέψει τους φυλακισμένους. Κάθεται λοιπόν, στις 14 του Μάη, και γράφει συστήνοντας νά τους βγάλουν χωρίς το παραμικρό χασομέρι, και ξέχωρα τον Κολοκοτρώνη, που έπρεπε να του δοθεί αμέσως η αρχιστρατηγία.

Aπό τη Φρουτζάλα τραβά στη Δραϊνα, ίσαμε εφτά ώρες δρόμο. Εκεί παίρνει γράμμα από τον αδερφό του Νικήτα,όπου σ’ αυτό του έλεγε πως δεν έπρεπε, πριν συγκεντρώσει όσες πιότερες δυνάμεις μπορούσε, να περάσει τα Κοντοβούνια, μα να κράταγε τις ορεινές θέσεις στα βουνά της Καλαμάτας για ναχει έτσι πίσω του ανοιχτό δρόμο προς τη Μάνη. Ό Παπαφλέσσας του αποκρίνεται:

Νικήτα,

Έλαβα την έπιστολήν σου και εις απάντησιν σου λέγω ότι δεν είμαι σαν και σε και σαν τον κουμπάρο σου τον Κεφάλα, όπου τρέχετε από ράχη σε ράχη στους Aηλιάδες.

Εγώ άπαξ ώρκίσθην vα χύσω το αίμα μου εις την ανάγκην της πατρίδoς, και αυτή είναι ή ώρα. Εύχομαι δε εις τον Θεον,η πρώτη μπάλα τou Ίμβραημ να με πάρει εις το κεφάλι, διότι σας γράφω να ταχύνετε τον έρχομόν σας και σεις μου γράφετε κoυρoυφέξαλα.

Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είναι αύτή. Βάστα την να την διαβάζεις καμία φορά να με θυμάσαι και να κλαις.

Παπαφλέσσας


Είναι φανερό, από το γράμμα αυτό, πως ο Παπαφλέσσας είχε συνείδηση πως τράβαγε στο χαμό του.

Ό στρατός του ανέβαινε τώρα σε 1500 άντρες. Δύναμη βέβαια ολότελα ασήμαντη για ν’ αντιβγεί στ’ ασκέρι του Ιμπραήμ. Μα νά, παίρνει ευχάριστες ειδήσεις: από τον Δημήτρη Πλαπούτα από τον Αετό πως έρχεται να τον συντρέξει με 1600 νοματαίους από τους καπεταναίους της Αρκαδίας, από το χωριό Μάλι, εφτά ώρες δρόμο από τη Δραϊνα, πως βρίσκονταν εκεί με 2000 αγωνιστές από τον αδερφό του Νικήτα πως έφτασε στη Φρουτζάλα κι ερχόταν με 700 νοματαίους κι από τον Ηλία Κατσάκο από την Καλαμάτα πως είχε κάτω από τις προσταγές του 1000 πολεμιστές. Oλoι μαζί ίσαμε πέντε χιλιάδες. Oσo κι αν τους αριθμούς αυτούς τους λογαριάσουμε παραφουσκωμένους, στεκόταν σημαντική επικουρία, όπως τα στρατεύματα κι εμπειροπόλεμα ήταν και είχαν και άξιους αρχηγούς. Τι θα έπρεπε λοιπόν να κάνει ο Παπαφλέσσας; O,τι θα έκανε κι όποιος άλλος πολεμάρχης να καρτερέψει στα ορεινά τις δυνάμεις αυτές που ερχόταν σε βοήθειά του. Κι όμως έπραξε τ’ αντίθετο. Μόλις έμαθε πως ξεκίνησε από το Ναβαρίνο ο Ιμπραήμ, ρωτά «τους εντοπίους ποίος τόπος, βουνόν ή χωρίον είναι ύψηλόν ώστε να βλέπει το Νεόκαστρον και όλοι του είπαν, ότι είναι Παιδεμένου και Μανιάκι».

Δίχως να χάσει στιγμή φεύγει στις 18 του Μάη από τη Δράϊνα και φτάνει, δύο ώρες πριν από το ηλιοβασίλεμα, στο Μανιάκι.

Η «ΛΕΩΝΙΔΕΙΟΣ» ΜΑΧΗ


Την στιγμή που ο Παπαφλέσσας ετοιμαζόταν να φύγει από τη Δράϊνα φτάνουν σε βοήθειά του ο Ηλίας Κέρμας με 120 Κοντοβουνίσιους, ο Θανασούλας Καπετανάκης με 80, ο Π. Κεφάλας με 20, ο Πιέρος Βοϊδής κι ο Τσαλαφατίνος με 120 Μανιάτες, ο Στ. Καπετανάκης με 20, ο Λίβας, ο Μπιτσιάνης κι ο αδερφός του Γιώργης Δικαίος με 80. Eτσι όταν έφτασε στο Μανιάκι ο Παπαφλέσσας είχε μαζί του ίσαμε δύο χιλιάδες άντρες.

Την άλλη μέρα το πρωί έταξε καραούλια στο βουνό Μαμλαβά, πάνω από το χωριό Βλαχόπουλο, απ’ όπου βλέπανε όλο τον κάμπο και προς το Ναβαρίνο. Eπειτα κοίταξε με τους άλλους καπεταναίους τις θέσεις, λίγο πιο ψηλά από το χωριό Μανιάκι, όπου λογάριαζε νά ταμπουρωθούν για ν’ αντικρούσουν τον εχθρό. Κατά το δειλινό τα καραούλια κάνανε σημεία πώς ο στρατός του Ιμπραήμ φάνηκε και τράβαγε για τα Χίλια Χωριά. Ό Παπαφλέσσας τότε πρόσταξε ν’ ανάψουν όσες μπορούσαν πιότερες φωτιές για να νομίσει ο εχθρός πώς δυνατό και πολυάριθμο ήταν το στρατόπεδό μας. Πραγματικά ο Ιμπραήμ σταμάτησε και πέρασε τη νύχτα στα Χίλια Χωριά.

Το πρωί της 20 του Μάη, οι δικοί μας άρχισαν νά φτιάνουν τρία ταμπούρια. Το πρώτο, το πιο βορινό, θα το έπιανε ο Παπαφλέσσας, το δεύτερο ο ανεψιός του Δημήτρης Φλέσσας και το τρίτο, το πιο νότιο, ο Πιέρος Βοϊδής με τους Μανιάτες. «Ο τόπος όπου έγιναν τα οχυρώματα ταύτα ήσαν πλάγια, και όχι ράχες, ούτε κορυφή, δια να εμποδίσουν τον έχθρον νά μη συγκεντρούται εκ των όπισθεν», Και ήταν ακόμα πιο δυσκολο-υπεράσπιστα όπως ή απόσταση ανάμεσα στα ταμπούρια και στα μέρη που μπορούσε να προστατευτεί ο εχθρός στεκόταν μικρή κι έτσι οι δικοί μας «δεν είχον ουδέ τον άπαιτούμενον χρόνον νά γεμίζουν δις και τρις τα όπλα των».

Έπειτα από δυο ώρες που βγήκε ο ήλιος τ’ ασκέρι του Ιμπραήμ έφτασε στο βουνό πάνω από το χωριό Σκάρμιγκα, μισή ώρα δρόμο από τα ταμπούρια μας. «Αφού οι Έλληνες είδαν το πολυπληθές στράτευμα των Τούρκων, το οποίον έσκέπασεν όλον τον τόπον, όσον βλέπει το μάτι του άνθρώπου, ενταύθα άρχισαν νά μουρμουρίζουν και κάποιος είπεν ότι: »-Έχετε άλoγoν καβαλάτε ύστερον και φεύγετε !…»

Τ’ ακούει ο Παπαφλέσσας κι αμέσως φωνάζει τον γραμματικό του Τισαμενό και τον προστάζει νά πάρει τ’ άλογά του κι όλους τους ψυχογιούς του εξόν από τον Μιχάλη Σταϊκόπουλο και νά πάει στην αντικρινή ράχη. Μα νά, κάμποσοι στρατιώτες, λογαριάζοντας πώς ήταν χαμένοι αν έμεναν στα πόστα που κράταγαν, πέφτουν στο Κρυόρεμα κι αρχίζουν να λακανε. Το σκάζει τότε, μ’ όλους τους δικούς του, κι ο Σταυριανος Καπετανάκης. «Τούτον δε βλέποντες και άλλοι φεύγοντα παρεκινήθησαν και αυτοί και εδόθησαν εις φυγήν δια του αυτού ρεύματος. Έφυγαν δε υπέρ τους χιλίους».


Μόλις πρόλαβαν να ξεφύγουν και κινήθηκε ή καβαλαρία του Ιμπραήμ. Μπήκε, από τα δεξιά, στο ρέμα και προχώρησε πέρα από το ταμπούρι πού κράταγε ο Παπαφλέσσας. Από τ’ αριστερά χωρίστηκε σε δύο κολόνες. Εκείνη πού τράβηξε πιο δυτικά είχε σκοπό να εμποδίσει τυχόν επικουρίες πού θάφταναν. Οι δικοί μας βρίσκονταν πια κυκλωμένοι. Ό Παπαφλέσσας όμως «νόμισε τούτο μεγάλον ευτύχημα, δια να συνέλθουν όλοι ομού οι Eλληνες και να πολεμούν καλλίτερα και αποφασιστικότερα, και να μη λιποτακτούv».

Διατάζει να μετρήσουν πόσοι είχαν απομείνει και βρίσκονται λιγότεροι από χίλιοι. Καθώς ήταν συναγμένοι τούς βγάζει φλογερό λόγο θυμίζοντάς τους τις νίκες στο Βαλτέτσι, στο Λεβίδι, στη Γράνα, στα Βέρβενα και την καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη. - Oπoυ νάναι φτάνουν, τούς λέει, δεκαπέντε χιλιάδες πατριώτες σε βοήθειά μας ο Πλαπούτας κι όλοι οι Αρκαδινοί, ο αδερφός μου Νικήτας, ο Κατσάκος κι άλλοι Μανιάτες. Σε μια ώρα θάναι εδώ. Θα τριγυρίσουν τ’ ασκέρι του Ιμπραήμ και θα το χτυπάνε από τις πλάτες. Αδέρφια! ή πατρίδα καρτεράει από μας να δοξαστεί ξανά από τη νίκη μας!

Μα πριν καλά-καλά τελειώσει την ομιλία του, μερικοί από τούς καπεταναίους «ίδόντες τον προφανή κίνδυνον»παρακινούσαν τον ανεψιό του Δημήτρη να του πει να κάνουνε γιουρούσι και διασπώντας τις γραμμές της εχθρικής καβαλαρίας να γλιτώσουν όσοι τούς ευνοήσει ή τύχη. «Κανείς», όμως, «δεν έτόλμα να του εκστόμιση τοιούτον τι κατά πρόσωπον». τον σιμώνουν τέλος ο Κεφάλας κι ο Παπα Γιώργης, γνωστοί και οι δύο για την παλικαριά τους, και του λένε, από μέρος όλων των καπεταναίων, πως αυτή στεκόταν ή τελευταία τους ευκαιρία να σωθούν. Τότε ο Παπαφλέσσας αποκρίνεται στον Κεφάλα:

- Έχασα τις ελπίδες που στήριζα πάνω σου. Και μαζί μ’ αυτές και την υπόληψη που είχα για σένα.

Έπειτα γυρνά, πιάνει τον Παπαγιώργη από τα γένια και τραβώντας τα του λέει:

- Μου τα ντρόπιασες, Παπαγιώργη!

Σταματά μια στιγμή και ύστερα του ξαναλέγει:

- Που να πάμε να φύγουμε; Έχουμε τακτικό στράτευμα όπου, όταν θα βγει από τα ταμπούρια, θ’ αποτραβηχτεί με τάξη πολεμώντας; Δεν ξέρεις τάχα πως οι άτακτοι άμα βγουν από τα ταμπούρια σκορπίζουν κι ο καθένας παίρνει δικό του δρόμο; Τότε πέντε καβαλαραίοι του Ιμπραήμ θα μάς σφάξουν όλους. Και θ’ ακολουθήσει μεγάλο κακό για το έθνος όπως θα ψυχωθούν οι εχθροί και θα δειλιάσουν οι δικοί μας. Τι φοβάσαι, Παπαγιώργη; Εσύ ξέρεις τα γράμματα που έγραψα και πήρα. Σε ρωτώ, έχεις αμφιβολίες πως μέσα σε δύο ώρες πέντε χιλιάδες δικοί μας δε θα χτυπάνε απέξω τον Ιμπραήμ; Ακόμα κι άλλοι να μην έρθουν ο Πλαπούτας δε θα λείψει. Είμαι βέβαιος πως θα νικήσουμε. Aν όμως, ο μη γένοιτο, νικηθούμε, θ’ αδυνατίσούμε τη δύναμη του εχθρού και ή ιστορία θα ονομάσει τούτον τον πόλεμο Λεωνίδειον μάχην, Παπαγιώργη !

Ίσως ή τελευταία αυτή φράση να κρύβει όλο το μυστικό της υποσυνείδητης παρόρμησής του ν’ αντιμετωπίσει, κάτω από τόσο απελπιστικές συνθήκες, τον εχθρό. Έταξε στον εαυτό του να νικήσει ή να πεθάνει. Ή Ρούμελη είχε το «νέο Λεωνίδα της», τον Αθανάσιο Διάκο, που κάτω από παρόμοιες συνθήκες δεν πισωδρόμησε στην Αλαμάνα. Τώρα, στο πρόσωπο τούτον Παπαφλέσσα, θ’ αποχτούσε στο Μανιάκι κι ο Μοριάς τον Λεωνίδα του.

Όταν έπαψε να μιλάει ο Παπαφλέσσας, ο Μανιάτης Βοϊδής είπε τα αξιομνημόνευτα τούτα λόγια: «- Πάμε στα ταμπούρια μας κι όποιος θα μείνει γιαμά, ας ακούει των γυναικών τα μοιρολόγια!…»



Και τράβηξαν στα ταμπούρια τους ξέροντας πως το μόνο που τους απόμενε ήταν να θυσιαστούν. Μόλις πρόλαβαν να φτάσουν σ’ αυτά κι ο Ιμπραήμ ξαπολά την επίθεσή του. Τα τάγματα τούτον τακτικού στρατού του προχωρούσαν χωρίς να λογαριάζουν το θάνατο που σκόρπιζαν τα καριοφίλια των Ελλήνων. Ο Παπαφλέσσας, καθώς είπαμε, κράταγε το βορινό ταμπούρι «το μάλλον αδύνατον και επικίνδυνον». Φορώντας την περικεφαλαία του στεκόταν όρθιος πάνω σε μια πέτρα πιο ψηλή από τις άλλες, που «είχε προσέτι και μίαν μικράν αχράδα (γκορτζούλα)», από εκεί διεύθυνε τον αγώνα, δίνοντας με το παράδειγμά του θάρρος στους δικούς μας. Δίπλα του στεκόταν ο νεαρός Γάλλος εθελοντής πού, είχε κατέβει πριν από λίγο καιρό στην Ελλάδα μαζί με τον στρατηγό Ρός. Καμία βέβαια ευγνωμοσύνη δεν τρέφει ή πατρίδα μας για το στρατηγό Ρός. Αντίθετα όμως με σεβασμό μνημονεύει τον ανώνυμο νεαρό Γάλλο, που πολεμώντας παλικαρίσια βρήκε το θάνατο κείνη τη μέρα δίπλα στον Παπαφλέσσα.

Το μεσημέρι κάλεσαν οι σάλπιγγες του εχθρού τον αιγυπτιακό στρατό να πάψει την επίθεσή του και ν’ αποσυρθεί για να κολατσίσει. Όσο που «οι νεροκουβαλητάδες επήγαινον και ηρχοντο δίδοντες νερόν εις τους διψώντας στρατιώτας», οι καπεταναίοι μας τρέξάνε να βρούνε τον Παπαφλέσσα.

- Καλό είναι, του λένε, να φύγουμε τώρα που οι τούρκοι ξαποσταίνουν και τρώνε ψωμί. Να τραβήξουμε κατά την Αγιά, γιατί, καθώς θαχουμε βοηθό το βουνό, οι καβαλαραίoι τους λίγους θα σκοτώσουνε. το πολύ θα φάνε πενήντα ως εκατό από μας; Μα οι άλλοι θα σωθούνε και θα σώσουμε κι εσένα για να φανείς, σ’ άλλη περίστάση, χρήσιμος στην πατρίδα.

Ό Παπαφλέσσας τους αποκρίθηκε:

-Εγώ σας είπα και πρώτα και τώρα σας το λέγω τη φευγάλα να μην τη βάζετε διόλου στο νου σας, γιατί εμείς χανόμαστε άδικα αν πέσουμε πάνω στη φωτιά του εχθρού. Όχι, δε θα παραδώσω τους Έλληνες μόνος μου στ’ αδιάκοπο ντουφέκι του τακτικού! Έπειτα εμείς καρτεράμε τη βοήθεια πού, καθώς γνωρίζετε, θα φτάσει ώρα την ώρα. Παγαίνετε τώρα στα πόστα σας !..

Γύρισαν στα ταμπούρια τους και σε λίγο εξαπολύθηκε το γενικό γιουρούσι του εχθρού. Δυο φορές έφτασαν ίσαμε τις θέσεις που κράταγαν οι Έλληνες, μ’ αναγκάστηκαν να πισωδρομήσουν. Κι ενώ ετοιμάζονταν να ξεχυθούν σε τρίτο γιουρούσι, ακούστηκε βορινά μια μπαταρία. Ήταν ο Πλαπούτας που έφτανε με χίλια πεντακόσια παλικάρια. Ό Ιμπραήμ τότε, γυρεύοντας να προλάβει τη βοήθεια που ερχόταν, ρίχνει όλες του τις δυνάμεις πάνω στους δικούς μας. Οι εχθροί πάτησαν πρώτο το ταμπούρι του Παπαφλέσσα. Ό ανεψιός του Δημήτρης παρατάει το πόστο του και τρέχει να βοηθήσει το θείο του. τον βλέπει ο Παπαφλέσσας και τον προστάζει να γυρίσει πίσω και να υπερασπιστεί τη δική του θέση. Μα όταν έφτασε σ’ αυτή βρήκε να την έχουν πατήσει οι εχθροί. «Εκεί,κτυπών και κτυπούμενος υπό πολλών Τούρκων,εχάθη και αυτός και οι στρατιώται του».


Στο ταμπούρι του Παπαφλέσσα ανακατώθηκαν τούρκοι κι Έλληνες και γίνηκαν όλοι ένα. Όπως οι εχθροί φόραγαν κόκκινες στολές, «ο τόπος όλος έκοκκίνισεν από αυτές κι από τα αίματα». Ό σημαιοφόρος του Παπαφλέσσα, ο Δημήτρης από τη Χίο, για να μην πέσει ή σημαία στα χέρια του εχθρού την σκίζει, τη χώνει στο στήθος του, σπάζει και το σταυρό του κονταριού και τον βάζει στο σελάχι του, και με το σπαθί στο χέρι σαν αστραπή χιμά πάνω στο τούρκικο ασκέρι και φεύγει. «Ή παλικαριά του είναι αμίμητος», γράφει ο Φωτάκος.

Τελευταίο έπεσε το ταμπούρι του Πιέρου Βοϊδη, που κράταγαν οι Μανιάτες, καθώς ήταν το πιο δυνατό απ’ όλα. Oσoι από τους δικούς μας απόμεναν ακόμα ζωντανοί ρίχνονται μέσα στο ρέμα και κάνουνε να φύγουν κατά την Ανδρούσα. Τίποτ’ άλλο δεν ακουγόταν πια «από τα λιανίσματα των σπαθιών και των γιαταγανιών».

Στην έξοδο της ρεματιάς ένα τάγμα του εχθρού καρτέραγε τους εκατόν πενήντα δικούς μας που ήταν ακόμα ζωντανοί. Δεν τους απόμενε παρά ν’ ανοίξουν δρόμο με το σπαθί στο χέρι. το κατόρθωσαν μα οι πιότεροι απόμειναν για πάντα εκεί.

Σιγά-σιγά σκόρπαγε ο καπνός της μάχης. Οι νικητες τότε βάλθηκαν να σκυλεύουν τους σκοτωμένους. Ύστερα άρχισαν να κόβουν τ’ αυτιά τους, να τα πάνε στον Ιμπραήμ να πάρουνε μπαξίσι. Τότε τσακώθηκαν «μεταξύ των ποίος από αυτούς να έχει περισσότερα».

Κατέβηκε τέλος κι ο Ιμπραήμ στο ταμπούρι του Παπαφλέσσα. Αφού έκανε ντουάδες στον Αλλάχ για τη νίκη, πρόσταξε το στρατό του να ρίξει τρεις νικητήριες μπαταριές. Μετά παράγγειλε να τούτον φέρουν το κουφάρι του Παπαφλέσσα. Βρήκαν το ακέφαλο κορμί του. Δίπλα του κείτονταν νεκρός ο νεαρός Γάλλος κι ολόγυρα πλήθος τα κουφάρια των έχθρων. Λίγο πιο πέρα πέτυχαν και το κεφάλι τούτον ήρωα. Το έφεραν στον Ιμπραήμ τους είπε να χώσουν στη γη ένα ψηλό παλούκι και να στήσουν όρθιο τον σκοτωμένο δένοντάς τον πάνω σ’ αυτό. Ύστερα στερέωσαν στο κορμί και το κεφάλι, αφού πριν πλύνανε τα αίματα από τα γένια του. Τότε «ο νεκρός έφαίνετο ως να ήτο ζωντανός»

Ό Ιμπραήμ, αφού «ακίνητος κι άφωνος τον παρετήρησεν ολίγον», γυρνά και λέει στους αξιωματικούς του:

- Πραγματικά, στάθηκε ένας Ικανός και γενναίος άνθρωπος. Και καλύτερο θα ήταν, κι ας παθαίναμε άλλη τόση ζημιά, να τον πιάναμε ζωντανό, γιατί πολύ θα μας χρησίμευε.

«Ή Λεωνίδειος μάχη» είχε τελειώσει. Το Μανιάκι πήρε τη θέση του, στις σελίδες της Ιστορίας μας, δίπλα στις Θερμοπύλες και στην Αλαμάνα.

Τώρα, ανατολικά από το χωριό Μανιάκι, στο ξωκλήσι «Aγια Ανάσταση», βρίσκονται τα κόκαλα εκείνων που πέσανε σε τούτη τη μάχη, θυμίζοντας, σ’ εμάς τους μεταγεγέστερους, πως ή λευτεριά μας, καθώς λέει στον εθνικό μας ύμνο ο Σολωμός, είναι άπ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά.



Βιβλιογραφία: ΦΩΤΑΚΟΥ-ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ

ΠΗΓΗ

.







ΠΗΓΗ: Νεοελληνικά Ἀναγνώσματα Β’ Γυμνασίου (1957)











from Lougantina-news http://feedproxy.google.com/~r/Lougantina/~3/fX0Ycy7w1Ik/blog-post_707.html

via IFTTT